Җим савытына бодай салып китәргә җыенганда, Газинурның күзе миләш агачы астында тәгәрәп яткан кошка төште. Бая тәрәзәгә килеп бәрелгән нәрсә таш булмаган, ә песнәк булган бит икән! «И-и, Ходаем, тәрәзәгә бәрелгән кошны берәр хәбәргә юрыйлар, хәерлегә булсын» дия-дия, ир иелеп, карда яткан песнәкне кулына алды.