Күбебез зарланырга ярата. Сүз тыңламаган, үзләренчә яшәргә омтылган балалардан, ирдән, эштән, тормыштан... Кайнаналар – киленнәреннән, кияүләреннән, хезмәткәрләр – җитәкчеләрдән... Хәлеңә кергән булып, тыңлап торучы булганда зарлануы рәхәт бит ул. Ләкин безне бу вакытта каршыбыздагы кеше генә түгел, Илаһи көч үзе дә ишетеп торганны онытып җибәрәбез. Авызыбыздан чыккан сүзнең берсе дә җилгә очмый, ул энергия төене булып, кайдадыр туплана бара.