журналист, «Сөембикә» журналының баш мөхәррир урынбасары
Поделиться:
Берәүнең дә тормышы сынауларсыз гына узмый. Юк андыйлар җир йөзендә! Дөрес, кемнеңдер өлешенә сынауларның зурраклары, авырраклары килә. Нигә үлчәү тәлинкәләре бар кешенең дә бертөсле түгел икәнен бер Ходай үзе генә белә. Сынаулар безне үзгәртер өчен – көчлерәк, зирәгрәк, акыллырак итәр өчен бирелә.
Һәркайсыбызның телефонында гаилә чатлары бар хәзер. Замана модасы инде.
Кем кемгә беренче булып күңелен ачарга, якын итүен, яратуын белгертергә тиеш: егетме, әллә кызмы? Мәңгелек сорау бугай инде бу.
1998 елның сентябре. Минем олы улым белән декрет ялында утырып, яңа эшкә чыккан чагым. «Сөембикә» журналының ноябрь санын планлаштырабыз. Салисә апа Гәрәеваның юбилее икән – 60 яше тула. «Аны журналда ничек бирик икән?» - дип сөйләшәбез.
Узып баручы елны тәмамларга санаулы көннәр, юк, инде санаулы сәгатьләр генә калып бара. Сизелми дә гомернең тагын бер елы тарихка күчәчәк...
21 декабрь Казан тарихына кереп калыр инде. Шомлы иртә булып.
Кешенең йөзен ерту аңа берни тормый диләр кайберәүләр турында.
Шәһәрнең күпкатлы йорты – карурман түгел. Үз фатирың булса да, монда барыбер үзең теләгәнчә яши алмыйсың.
– Бөтен нәрсәне контрольдә тотып ардым, Гөлнур апа. Моның мөмкин түгел икәнен, ниһаять, аңладым. Котыласым килә аңардан... Шуңа күрә Аксесс барс белән шөгыльләнергә керештем. Инде менә үзем дә аны кешеләргә ясый башладым...
Туган җирдән еракта булганда якташларыңны очратсаң, алар шунда ук якын бер кешеңә әйләнә. Бер-береңне күптән белгәндәй ачылып сөйләшә башлыйсың. Бик кызык ул хис: моңарчы дөньяда барлыгын да белмәгән, юлыгыз бер тапкыр да кисешмәгән яңа танышыңа инде үз кеше итеп карыйсың. Сезнең сөйләшер сүзләр бетми!
Журналист кешегә: «Менә шул хакта язмассызмы икән?» – дип мөрәҗәгать итүләр гел булгалап тора инде ул. Очрашканда әйтәләр, шалтыраталар, язалар... Ә бу хат электрон почтама килгән иде. (Журналның сайтында редакциядә эшләүче һәркемнең электрон почталары күрсәтелгән – шул адрес буенча безгә хат юлларга мөмкин.)
Җомга киче. Республика клиник хастаханәсе каршындагы автобус тукталышы. (Янындагы - шәһәр эчендә йөри торган автобуслар туктый торган тукталыш түгел бу. Аңлавымча, халык монда районнарга кайту өчен машина – попутчикларны көтә.)
Әгәр сезгә бүген: «Тагын ярты ел яшисегез калды», – дисәләр (тәүбә-тәүбә инде!), сез нишләр, үзегезне ничек тотар идегез? Бар дөнья кара болытка күмелеп, үзегезне кызганудан көне-төне елар идегезме? Әллә...
– Яратам! Соңгы тапкыр бу сүзне якыннардан якын кешегезгә кайчан әйттегез икән? Менә шушы гап-гади сорауга тиз генә җавап бирә аласызмы?
Тырнак ясатырга яки чәч кистерергә, гадәттә, хатын-кыз бер үк мастерга йөрергә тырыша. Шулай рәхәт.
