Поделиться:
Тавыш юктан чыга бит ул. Беркөнне ирем белән икәү машинада авылдан килгәндә, тигез җирдә эләгешеп киттек.
Дөресен әйтим – инде күптән спектакль караган булмаган икән.
Сүзләрнең гаҗәеп зур көчкә ия булуы турында уйланганыгыз бармы сезнең?
Бу арада йөрәкләр янып йөри әле...
Мин үзем – «шабашник». 26 ел гомерен (университетта укыган елларны да кушсак, 31 була икән әле!) журналистикага багышлаган кешенең үзен «шабашник» дип санавы беренче карашка сәеррәк булып тоелырга мөмкин. Әмма бу, чыннан да, шулай. Һәм, ни гаҗәп, «шабашник»лык миңа тормышымда күп тапкырлар ярдәм итте.
Отпускада шунда барам, монда барам, дип Наполеонча планнар корсам да, ялым ел саен авылда үтә минем.
Бер танышымның 11нче сыйныфта укучы улы, иптәшләренә ияреп, көтмәгәндә дин тота башлады. Көтмәгәндә дим – чөнки әти-әнисенең намазга басарга исәпләрендә дә юк иде әле.
Беркөнне улым урамнан кайтып керде дә, минем күз яшьләрен күреп, һәм шаяртасы килеп, сак кына: «Бу юлы «кайсы темага» елыйсың? – дип сорады. – Әби өченме, татар теле өченме?»
Мин әнинең нинди булуын белми үстем. Чибәр-нәфис идеме ул, ягымлы-сөйкемлеме?
Их! Кияргә киемең булмаудан да начаррак нәрсә юк бу дөньяда...
Бу дөнья бит... рәшә генә инде!
Мин дә ике малай анасы бит! Киләчәктә бер генә дә түгел, ике хатын-кыз мине шулкадәр күралмасын өчен мең борчу-мәшәкать белән үстерәммени мин аларны?!
