Сөйгән кешедән күз, авырткан җирдән кул китми, диюләре хактыр. Ничек шулай булды соң бу? Уйлап-уйлап та, әле һаман уемның очына чыга алганым юк. Гүя ки җен эше булды бу. Әйтерсең, җен алыштырды, күзне томалады, бер чарасыз итте. Әмма сизәм, җен-пәринең бер катнашы да юк монда.