Салкын иртә. Бүген дә мин әле җылы бирелмәгән аш бүлмәсендә мичтән генә чыккан күмәч исен отып алдым… Ул хуш исне куып җибәрдем – шуның кадәр ашыгам – эшкә җыенам бит! Хуш ис исә, авыз чите белән елмаеп, нечкә тасма булып пәлтә итәгемә уралды – борынга кадәр чорналган шарф буйлап өскә йөгерде, күмәч булып түгәрәкләнеп тынды – аңа җылы, җылы, җылы…