– Мин аңа беркайчан да үзем шалтыратмыйм. Беләм бит, күп вакыт ул телефонны ала алмый, җае булганда исә элемтәгә үзе чыга. «Улым, хәлләрең ничек?» – дип язып кына җибәрәм. Аннан һәрвакыт: «Бар да әйбәт, әнием! Син борчылма гына!» – дигән җавап килә... Шул «әйбәт» дигән сүз яшәтә инде безне... Улымның бервакытта да зарланганы юк аның, һәрчак елмая...
