Гөлназга карата бөтен кешедән мактау сүзләре генә ишетә идем. Горурландым, әлбәттә! Чыннан да, таланты барлыгы сизелеп торды. Ләкин мин вакытында бераз су сибеп, җиргә төшереп, йолдызлык чиреннән сакларга да тырыштым. «Әти, бөтен кеше мактый, ә син тәнкыйтькә күчәсең», – дип үпкәли иде миңа, аңлап бетерми иде...
