Сөйләшүнең авыр булачагын аңлый идем. Ул кичергәннәрне, ул күргәннәрне йөрәгем аша үткәрә-үткәрә, аның сабырлыгына, көч җитмәс тоелган рәхимсез сынауларны җиңеп алга баруына сокланып та, тетрәнеп тә аның хикәятен тыңлыйм. Ни хәл итәсең, тормыш дәвам итә... Яшәргә кирәк.
