«Мин яратам сине, тормыш!» Чаллыда яшәүче, күрү сәләтеннән мәхрүм калган психолог Марат ГАТАУЛЛИНның тормыш шигаре бу. Аның бүген язмышка бер генә тамчы да үпкәсе юк. Югыйсә ул якты дөньяның матурлыгын, үсеп килгән кызы-ның йөзен күрми... Маратка да әңгәмә барышында бу хакта сорау бирми түзә алмадым. «Мин үземне бер дә сукыр итеп хис итмим, чөнки күзләрем бары тик башкага гына юнәлгән. Ышаныгыз, күзләре сау-сәламәт булса да, яшәүнең мин күрә алган гүзәллеген күрмәүчеләр бар, ә мин күрәм һәм шуннан ләззәт лам...»
