Көннәрдән бер көнне Гөлнира йокысыннан шомланып уянды. Төне буе мәгънәсез, борчулы төшләр күреп чыкты ул. Имеш, күршесе Рауза белән янәшә булган бакчасын каргалар сырып алган. Алар хатынның утырткан суганнарын томшыклары белән җирдән йолкып алалар, имеш. Хатын кошларны кумакчы була, ләкин тавышы чыкмый. Җитмәсә, аяклары да тыңламый...