Чәкчәк

Чын чәкчәкне мин үзебезнең Минзәлә ягында ясый­лар дип уйлыйм. Анда камырны йо­мырка, әз генә тоз, он кушып ясыйлар. Камырны бау кебек тәгәрәтәләр дә, ур­ман чикләвеге зур­лыгында кисеп, май­да пешерәләр. Чәкчәк бик тәмле була, әлбәттә. Ләкин кискәндә камыр кулга ябышып интектерә. Күбрәк онласаң, май тиз кабара, аны еш алмаштырырга туры килә. Шуңа күрә мин камырны икен­черәк әзерли башладым.
Эмаль савытка 5 йомырка (икесенең сарысын гына алырга), 5 десерт кашыгы тулыр-тулмас кайнамаган сөт, 1 балкашыгы (тутырып) шикәр комы, балкашыкның очына гына элеп, бераз тоз салып, нык кына тугларга (кул белән дә ярый). Он салып, әкрен генә басарга. Токмач камырыннан йомшак булсын. Онны әз-әзләп кушарга кирәк.
Камырны өч өлешкә бүлеп түгәрәкләргә: икесен каплап куясың, берсен җәясең. Онламаска тырышырга. Токмач камырыннан калынрак итеп (3-4 мм чамасы) җәяргә, аны тасмаларга бүлеп (киңлеге 2-3 см), эрерәк токмач итеп кисәргә. Кисә барасың, төшләрне майда пешерә барасың.

Бал. 350 г балны утка куеп эре­теп бетерәсең, аңа 1 стакан шикәр комы салып, бөртекләре беткәнче болгатып торасың. Күбекләнә баш­лый. Шуннан озак тормый (бер-ике минуттан) уттан алып, балны төшләр өстенә коясың да чәкчәк ясыйсың.
“Чәй дә шикәр!” — дигән борын­гылар.

Фәтхия Бәдретдин кызы САБИТОВА