Көтмәгәндә тәрәзәгә нәрсәдер килеп бәрелде, «зың» иткән тавыш Газинурны бер мизгел өчендә чынбарлыкка кайтарды сыман. Әллә адашып, әллә саташып очкан чыпчык яисә песнәк булдымы – ир кеше аңлый алмый калды. «Шушы шыксыз, җилле көнне кошлар ояларыннан чыкмый, бу мескен ачлыктан түзә алмыйча җим эзләп очкандыр инде», – дип уйлап куйды ул.
