«Төсем булыр», – дип, кайнанам кайчандыр берничә савыт яран гөл бүләк иткән иде. Кып-кызыл чәчәк атучы бу яраннар бер-ике ел матур гына утырдылар да, соңыннан бөтенләй чәчәк атмас булдылар. Сабаклары озынайды, яфраклары сирәкләнде... Яраннарны кисеп, формалаштырырга кирәген белми идем әле ул вакытта.
