Күптән түгел улым хатыны белән аерылышты минем.
Илдә булмаган хәл түгел инде, әлбәттә. Кешеләрдә әнә әллә нинди хәсрәтләр дә бар. Берьяктан шуларны уйлап, үз-үзеңне юатасың, бераз тынычланасың. Әмма аннары тагын барысы да искә төшә, кабат һәммәсен уйларыңнан, йөрәгеңнән уздыра башлыйсың. Кайда ялгыштылар соң, ничек ярдәм итә алмадык, безнең ялгыш кайда булды дип уйлыйсың. Чынлап та ата белән ана өчен шактый зур борчу икән бу. Борчу гына түгел инде, чын хәсрәт.
