«Кайнаналы йортка эләксәң әле менә...», «Күрмәгәнеңне күрсәтер әле кайнанаң...», «Кайнананың иң яхшы дигәненнән да козгын тавышы чыга, диләр...». Үзе бер генә көн дә кайнана йортында яшәп карамаган әнисе юк-юкта гел шуның ише сүзләрне кабатларга ярата иде. Кызын гаилә тормышына алдан әзерләве булдымы бу үзенчә, әдәпкә өйрәтүеме икән... Кайнанадан да әшәкерәк кеше юк икәнлеген балачагыннан ук бик яхшы аңлап үскәнгәдерме, Рамилен үлеп яратса да, анасын беренче күрүдә үк өнәмәде Равилә.
