Мин – дөньяда юк бер елак. Әбекәй мескенем: «Балам башына еладың, инде тагын кемнекенә елыйсың?!» – дия иде. Югары әбекәм белән югары бабыкам да мине, мөгаен, шуңа яратмагандыр. Шуңа кара төндә елап, ялварып кайткан әткәйгә дә: «Үзеңне үстердек, кызыңны үстерә алмыйбыз», – дигәннәрдер. Шуңадыр...
