«Бу дөньяның бар чәчкәсе – сиңа!» Ул чакта язмамның исеме шулай атала иде. Моннан шактый еллар элек, 2003 елның мартында «Сөембикә» журналына бер гаилә язмышы турында язган идем. Табибә Ландыш, ашкынып, өзелеп сагынып, туасы баласын көтә. Әмма, нарасые дөньяга аваз салуга сөенеп, балага сөеп багарга гына өлгерә ул – санаулы минутларда мәңгегә күзләрен йома... Бу – 2002 елның салкын декабре... Ландышны, аның гаиләсен яхшы белгән кеше буларак, тагын кулга каләм алдым...
