Фотолар дәвалый? 

Гадәттә кичләрен, көндезге ыгы-зыгы бераз кимегәч, әллә нинди бер моң агыла башлый. Елап туйган бала кебек, күңел сулкылдап куя. Әллә ничек кенә тартылып, күкрәктә, йөрәк читендә бер дулкын күтәрелә... Каядыр барасы, кемнедер күрәсе, сөйләшәсе килә... «Бар, урамда йөреп кер», – дип дәшә акыл. Язмы, көзме, кышмы – анысы мөһим түгел. Юк, урамга чыкмыйм. 

Тотам да иске альбомымны тартып чыгарам. Йә компьютерның зур хәрефләр белән «PHOTOS» дип язылган бүлмәсен ачам. 

Һәм чумам.  

Менә бит ул – минем тарих! Ялгышу-абынуларым, шатлыклы мизгелләрем, кайгы-куанычларым – барысы да ярылып ята!  

Минем тормыш китабым.  

Һәрбер сәхифәсе – дәрес, һәр сурәте – сабак.  

Кемгә ничектер, әмма минем шушы иске фотолар дөньясында үткәргән вакытым таблетка йотуга тиң. Ачы хатирәләре белән савыктыра, җан яраларымны дәвалый торган, күңелле мизгелләре белән киләчәккә ышанычымны кайтара торган кыйммәтле дару ул сурәтләр. 

Яшьлектә ертып ташланган фотоларны сагынам. Бигрәк дуамал булганмын инде! «Үтәр-бетәр, онытылыр» дип уйланылмаган, ачы истәлекне фото ерткан кебек, җиңел генә күңелдән чыгарып атармын дип өметләнгәнмен... Иии, җүләр чак!.. Ирен читләренә сагышлы елмаю куна, күңелдән көй агыла башлый:  

Хәтердә ул тыныч айлы кичләр, 

Хәтердә бормалы су юлы. 

Онытылмый беренче саф мәхәббәт, 

Онытылмый Агыйдел сылуы... 

____ 

...Җаныгызны кая куярга белмичә бәргәләнгән вакытыгызмы?!.  

...Шкафның иң караңгы бер почмагыннан иске альбомны тартып чыгарыгыз. Ул – сезнең шатлык-кайгыларны, сөю-сагышларны, дәрт-моңнарны туплаган серле сандык. Әкрен генә шуның сәхифәләрен актарганда, кайгы-борчуларның үтә икәнлеген, шатлык-куанычларның яшәргә көч бирә торган тылсым икәнлеген аңларсыз. 

Һәм тормыш дәвам итәр.