Сайлау мөмкинлегем булса, әниемне сайлар идем

Әйе, әти-әниләрне сайлап алып булмый. Ләкин андый мөмкинлек булса, мин, һичшиксез, аларны сайлар идем. Балачак, мәктәп елларын, студент вакытларымны, әлбәттә инде, хәзерге чорымны кабат-кабат алар белән узарга әзермен.

Әнием Фирая Ибраһим кызы гаиләдә биш кызның иң өлкәне булып, Икенче Бөтендөнья сугышы тәмамланыр алдыннан дөньяга килә. Сугыштан соңгы авыр елларда алар, әби белән бергә җиң сызганып, тормыш йөген тарталар. Әби – бригадир, көн-төн колхоз кырында булса, өйдәге бөтен эшләр 6-7 яшендәге әни җилкәсендә була. Шул еллардан калган кайгыртучанлык, җиренә җиткезеп эшләү, кешеләргә хөрмәт, белемгә омтылу сыйфатлары, елдан-ел артып, бүгенге көнгәчә баеп килеп җитте. Аның укытучы хезмәтен дә сайлавы әнә шуның ачык мисалы.
 

Мин исә театр белән гастрольләргә чыкканда яки Татарстан мәктәпләренә очрашуларга барганда кайчандыр әни укыткан тамашачыларым белән гел очрашып торам. Алар әнине һаман да җылы ихтирам, зур ярату белән искә алалар.

Кемнеңдер класс җитәкчесе булган, кемнедер кичке мәктәптә укыткан, ә кемнәрдер белән хоккей карарга яки төркемнәре белән Камал театрына спектакльләр карарга йөргәннәр. Аларның сәламнәрен әнигә алып кайтып җиткерү минем өчен дә зур куаныч. Үзе дә, миңа шалтыраткан саен, эшем белән, үзем белән горурлануын әйтергә онытмый.
 

Бу язмам аша да мин үземнең әнием белән горурлануымны җиткерәсем килә. «Әни, син минем куанычым, син минем яклаучым. Син мине бүгенге көндә догаларың белән каршы алучым, фатихаң белән озатучым».