Хисләремне ничек йөгәнлим? 

 Бу хакта язганнан соң, мине ачуланучылар, гаепләүчеләр күп буласын беләм. Ләкин миңа кемнеңдер киңәше, берәр акыллы сүзе кирәк. Шуның өчен язам да. 

Минем язмышым башкаларныкыннан бернәрсәсе белән дә аерылып тормыйдыр ул. Миллионнарча хатын-кыз минеке шикелле тормышта яшидер дип беләм. Ирем бар, балаларым, эшем... Икебезнең дә әти-әниләребез исән. Бар да бар шикелле, Аллага шөкер, тамагыбыз тук, иртәгә ни ашарбыз дип ут йотмыйбыз. Ипотекага алынган фатирыбыз бар, әкренләп түлибез, кайчан куып чыгарырлар дип хафаланып яшәмибез. Балаларыбыз исән-саулар, тәгәрәп үсеп киләләр. Берсе – башлангычта, икенчесе алтынчы класста укый. Әйе, барысы да бар кебек, ләкин... иң кирәге юктыр шикелле. Моңа кадәр мин бу хакта, гомумән, уйламый идем. Яшибезме – яшибез, башкалар да нәкъ шулай ук яши. Сүзем – ярату хакында минем. 

Яшь чакта бер-беребезне аз гына булса да яратканбыздыр инде, яратмасак, өйләнешмәгән булыр идек... дим дә, күңелемдә башка уй уяна. «Яратмадың бит, кирәк булганга гына чыктың...» – дип битәрли эчтәге «җенем». Дөресе шул: артык хисләргә бирелеп яратмадым мин иремне. Ул тәкъдим ясагач, яхшы кеше, тырыш, сәламәт, дип риза булдым. Тора-бара яратырмын әле, дидем. Ә үзем мәхәббәт романнары укып, үксеп елый идем. Шул романнардагы кебек мәхәббәт булса иде ул, дип хыялландым. Ләкин андый мәхәббәтне очратмадым. Ирем дә мине шашып яраткандыр ,димим. Ул яктан бик басынкы кеше ул. Хисләрен белдерми, матур сүзләр әйтми. Бүләкләр дә бирешмибез... Акчасын эшли, гаиләне карый, читкә йөрми – шуңа канәгать булып яшәп ята идек. 

Быел миңа утыз биш тулды. Үзенә күрә кечкенә генә бу юбилейны бүлектә бергә эшләүче кызлар белән билгеләп үтәргә булдык. Туган көннәрне, бәйрәмнәрне шулай бергәләп уздыра торган гадәт бар безнең. Өйдән тәм-томнар алып килеп, табын кордым. Тотып куярга теләсәләр дип, берәр шешә шәраб та алдым. Андый гына була инде, берәү дә исергәнче эчеп утырмый үзе. 
Җиләк-җимешләрне бер табакка тутырып, коридорның теге башындагы кранга дип бара идем, үзенең эш бүлмәсеннән мөдир урынбасары чыкты да, кая, булышам дип, кулымнан табагымны алды. Уңайсызлансам да, минем ай-вайга карамый, алма-мандариннарны юышып, кире бүлмәбезгә кадәр күтәреп алып кайтты. Моңарчы андый аулак табынга җитәкчеләрне дәшкән юк иде, бу юлы чакырмасам җайсыз шикелле тоелды. «Төшке аш вакытында тәмле әйберләр белән чәй эчәбез, керегез», – дидем. Чынлап  әйтәм, кермәс, дигән идем. Ә ул керде. Әле җитмәсә матур гына бер букет та күтәргән. Туган көнем белән котлап, шул букетны миңа бүләк итте. Әллә нишләп күңелем тулды. Чит ир кешедән беренче тапкыр чәчәкләр алуым иде бу. Дөресен әйткәндә, үз иремнән дә күптән чәчәкләр алганым юк. 
Матур гына итеп сыйланып утырдык. Урынбасар теге шәрабны ачып, барыбызның да бокалларына салып чыкты. Кызлар минем турында матур-матур сүзләр әйттеләр, котладылар. Төшке аш вакыты төгәлләнгәч, кабат үз эшләребезгә чумдык. 

Шул көннән соң урынбасарның миңа булган игътибары, ничектер, артып китте шикелле. Без кызлар белән ашханәгә кузгалуга, ул да ишеген бикләп, артыбыздан иярә. Анда баргач, билгеле, барыбыз да бер өстәлгә утырышабыз. Сүзгә дә оста булып чыкты ул, аның белән бик күңелле икән. Тора-бара ничектер күңелгә якынаеп китте бит бу урынбасар. Инде үзем дә коридорда аның белән очрашуны көтеп кенә йөри башладым. Аны күрсәм, эчтә ниндидер бер дулкынлану башлана. Әйтерсең яшүсмер кыз гашыйк булып йөргән егетен очраткан! Мондый хисләрдән үзем оялам да. Беләм, беләм, ирем, балаларым бар... Аның да гаиләсе бар... Ләкин аңа булган мәхәббәтем көннән көн арта гына бара. Гел аны гына күрәсем, гел аның гына тавышын ишетәсем килә. Төшке ашка ул безнең белән бармаган көннәрдә үземне кая куярга белмим. 

Аңа булган хисләремне ул да сизә. Ул да миңа тартыла. Зинһар, азгынлыкта гаепләмәгез. Безнең арада берни дә юк. Тик ул чакырса, мин баш тарта алырмын микән дип куркам. Кайчандыр романнардан гына укып белгән мәхәббәтнең көчен менә хәзер татыйм. Чынлыкта мине бу хисләрем куркыта да... Ләкин үземне берни дә эшләтә алмыйм. Бергә эшләгәндә, аны көн дә күргәндә, хисләрем көчәячәк кенә. Әллә эштән китимме дип тә уйлыйм. Чөнки кияүдәге хатынга чит ир-атка гашыйк булуның гөнаһ булуын аңлыйм. 
Алга таба нишләргә миңа? Берәр киңәш бирегезче? 

фото: https://pixabay.com/ru