Без икәү...

«Күрәчәге алда әле, – диде бәгыре каткан хатын. – Ходай аңа күрсәтер әле...
Төшке ашка алар икесе берьюлы кайтып керделәр. «Хәзер чәй куеп җибәрәм, аш җылытам», – дип тезеп китте Мәрьям, – көчкә ычкындым, бер минутка китеп булмый басудан... Бертуктаусыз сөйләнә-сөйләнә табын әзерләп йөргән хатынына Рөстәм кызганып һәм уңайсызланып карады. «Ничек әйтергә?» Ире сүзне нидән башларга белми аптырап утыра иде. Өстәл янына утырышып алгач та ир ашына кагылмады. «Бер чынаяк чәй бирсәң», – диде ул хатынына күтәрелеп карарга да кыймыйча.
– Ашың суына, аша, аннан чәй бирермен...
– Тукта әле, Мәрьям, тыңла әле...
Шунда гына хатын иренең агарынып калган йөзенә игътибар итте.
– Ай Аллам, әллә сырхауладың инде?
– Юк дим, тыңла әле, – диде ир аны кырт кисеп. – Мин китәм, син миңа ачуланма инде.
– Озаккамы? – диде хатын аңламыйча.
– Бөтенләйгә китәм, синнән китәм...
Ялгыш ишетмәдемме дигәндәй, Мәрьямнең зур коңгырт күзләре утыз ел буена бер генә мәртәбә дә чыраен сытып карамаган кадерле йөзгә текәлде. Ир башын аска иде. Мәрьям берни әйтмәде. Тел очында гына торган «Ни өчен?», «Нәрсә өчен?» дә әйтелмичә калды. Ул әкрен генә торып басты да, ишекне каерып ачып, ишегалдына чыкты, аннан урамга... Инде кая барырга?! Бермәл югалып калды. Беркемгә дә кирәкмәс, кадерсез буласы көннәре менә кайчан икән. «Картаеп беткәч аерылышкан кешеләргә шакката идем, үземә дә килде бит шундый көн», – дип исәрләнеп сөйләнә башлады ул. Улына – Рөстәменә ни әйтер? Түзмәде, кычкырып елап җибәрде.
...Алар яратышып өйләнеште. Бер-берсеннән башка бер көн дә тора алмас шикелле иде. Рөстәм башта мәктәптә укытты, аннары аны шул мәктәпкә җитәкче итеп куйдылар. Ә Мәрьям авыл хуҗалыгы институтының өченче курсында гына иде әле кияүгә чыкканда. Өйләнешкәч, читтән торып укуын дәвам иттерде. Малайлары тугач, Рөстәм дип куштылар. Авыл кешесе бик сәерсенде моңа. «Татарда андый гадәт юк, ярамый, килешми ул безгә», – диештеләр алар.
– Синең хөрмәткә, – диде хатын каршы төшеп иренә. – Сине яратканга.
Юк, чыннан да, әйбәт яшәделәр алар. Бергәләшеп йорт күтәрделәр. Авылда беренчеләрдән булып җиңел машина сатып алдылар. Тик менә башка балалары гына булмады. Бөтен мәхәббәт, бөтен игътибар бәләкәй Рөстәмгә күчте. Малай мәктәптә гел «5» билгеләренә генә укып, институтка барып керде. Хыялы хирург булу иде. Хирург булды. Аннары өйләнеп җибәрде. Казанда иң мәртәбәле хастаханәләрнең берсендә эшли ул хәзер. Авылга да сирәк кайта. Әнисенең битәрләвенә каршы: «Әни, яныңда бер Рөстәмең булгач, җитмимени сиңа?» – дип шаярта.
Менә хәзер икесе дә янында юк инде. Ул ялгызы. Мәчет кадәрле йортта берүзе. Яшең иллегә җиткәндә ташлап китсеннәр әле...
Шул көннән аның өчен яшәү мәгънәсе башка төсмер алды. Рөстәм яшь бичәсе белән туган авылын, яраткан эшен ташлап, Казанга күченеп китте. Әнисенең хәер-фатихасын алырга кергәч: «Әллә нәрсә булды миңа, үземә урын таба алмыйм. Күз алдымда гел шул кыз бала басып тора. Әллә сихерләде инде», – дигән.
Алар улының туган көнендә очраштылар. Мәрьям Рөстәмне күреп, чүт артына аумады. Кая киткән аның элеккеге кояштай балкып торган йөзе, мәһабәт сыны. Аерылышуларына биш еллап кына вакыт узып китсә дә, ул нык картайган, нык бирешкән. «Тормышлары әллә ни түгелдер», дип үзенчә юрады хатын. Аның кайчандыр өзелеп сөйгән иренә тамчы да хисе калмаган иде.
– Ләйсәндә начар чир таптылар. Торса, шул ярты ел торыр, – диде ир Мәрьям сораштыра башлагач.
Мәрьям кызгану галәмәте күрсәтмәде, ә бары: «Кеше күз яше өстендә бәхет корам димә шул», – дип кенә куйды.
Алар башка бер-берсенә сүз катмадылар. Алар чит иде инде.
Ләйсәннең үлеме турында әнисенә улы Рөстәм телефон аша хәбәр итте.
– Әткәй ялгыз, әллә кушыласызмы? – диде.
– Күрәчәге алда әле, – диде бәгыре каткан хатын тонык тавыш белән. – Ходай аңа күрсәтер әле...
Авызы ни әйткәнен колагы ишетмәде. Ә әйткәне юш килде. Ләкин кайгы иң элек Мәрьямне аяктан екты. Ул мәрхүмәнең кырыгын уздырып яткан көннәрдә башта передозировкадан үлгән оныгын, аннары Чаллы юлында һәлакәткә очрап вафат булган Рөстәмен югалтты. Улын Мәрьям «үземә» дип калдырган урынга җирләделәр. Мәрьям карчыкны зиратка күтәреп диярлек алып килделәр. Хәле бик авырдан булса да, ул яшь аралаш карашы белән ирен эзләде. Кайгы күзенә берни күренми, диләр. Күренә икән шул. Аның карты янында берәү дә юк. Ул ялгызы гына ике каен арасына куелган эскәмиягә сөялгән дә, өнсез калган. Мәрьям елавыннан туктаган арада килененә: «Әтиегезгә дару каптырыгы, әтиегезне карагыз...» – дип сүз кушкалап алгалый.
Соңгы юлга озатучылар әкренләп тарала башлады. «Кайта торыгыз, мин үзем, үз җаем белән, – диде карчык җайлабрак утырып. – Минем ашыгасы җирем юк хәзер. Шулчак янына ачы хәсрәттән тагы да бөрешеп, бөкрәеп калган карт килеп чүкте. Мәрьямнең җансыз кулларын үзенең уч төбенә салды. Озак утырдылар алар шулай. Уртак кайгы, уртак хәсрәт, уртак күрәчәк аларны янә бер-беренә сыенырга, еллар чуалткан, еллар юлдан яздырган үпкә-рәнҗүләрне онытырга мәҗбүр итте. Карт белән карчык җитәкләшеп торып бастылар да тар сукмак буйлап кайтыр юлга кузгалдылар.
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
«Бу сезнең кызыгыз...» Бала таба алмаячагы хакында Кәдрия Азатка туйга кадәр үк әйтте. Егет булачак хатынына шуның кадәр гашыйк иде, кул гына селтәде. – Аптырама, – дип кочаклап алды ул сөеклесен. – Елак балаларсыз икебезгә генә бик рәхәт булачак. Бик теләсәк, табиблар могҗиза ясамый калмас. Аннан соң гаилә баласыз да була ала бит.
-
Син генә кирәк Гади ситса күлмәкле кызның ишек төбендә арзанлы гына туфлиләрен салуын күреп, йөзен чытты булачак кайнана. «Авыл гыйбады!» – башына килгән беренче уе шул булды. Алай да улы хакына күңелдәгесен сиздермәде. Әле өйләнеп, түргә алып кайтып утыртмаган, йөреп туяр да, ташлар...
-
Ходай биргән күршеләрем 2 Авыр тормыштан, акчасызлыктан зарланып йөргән әбине танып та булмый хәзер: җыерчыклы йөзләре нурланып китте, иелгән башы турайды, әйтерсең 20 елга яшәрде: эскәмиядә төзелешеп утырган хатыннар янында тукталып та тормый, җәхәт кенә узып китү ягын карый...
-
Авыл малае Бәкер шифаханәсенә юллама бирделәр Нәфисәгә. Эш урыныннан. Аны, инде унбиш елга якын шул бер урында эшләүче сазаган кызны, кемдер исенә төшерер, «аңа да ял кирәк, аңа бирик...» дип искәртер дип башына да китермәгән иде. Иң кирәк җирдә иң кирәкле сүзне кем кемгә әйткәнен төпченеп тормыйча гына юлга кузгалды ул
-
Өч монолог Нурания конвертны ачты, Илдарына хатны тиз генә укып бирергә иде исәбе, тик әллә кайдан ниндидер кайнар агым, кинәт тынын буып, бөтен күкрәген умырып тотты...
Соңгы комментарийлар
-
1 июнь 2023 - 11:43Без имениНия бестолковый килен булсын, анлавымча килен белэн кайнана Алама яшэмэгэн.Әйтелми калган рәхмәт
-
1 июнь 2023 - 11:18Без имениСабабызнын горурлыгы, йозек кашы ул Голсинэ ханым♥️ Исэн-сау булсын, йоргэн юллары ун булсын🙏Китап акылны тәрбияли
-
31 май 2023 - 15:07Без имениТочно шундый эчтэлекле кино караган идем,исемен хэтерлэмим,бер нэрсэ дэ узгэрмэгэн.Бәхетле очрак-3
-
22 май 2023 - 10:24Без имениПервый раз попробовала такое блюдо у подруги, она татарочка. Правда, она мешала гороховую муку пополам с пшеничной.Так понравилось, что теперь сама его готовлю. Проблема только в том, что гороховую муку не везде продают. Но я ее теперь в интернет- магазине заказываю.Суп с чумаром из гороховой муки (клецки по-татарски)
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.