Аккош булып кара!

Киемнәр коллекцияләреннән һәм картиналардан торган иҗатын яшерүе заманның кырыс таләпләренә буйсынып, акча эшләүче станок битлеге кию булган икән. Яшерү дә түгел, үз-үзеннән качуы, дисәк, дөресрәк булыр. Янәсе: «Мә, Замана! Каләмнәремне, пумаламны, киндер, мольберт, буяуларны һәм Уфа сәнгать училищесы дипломын бер тартмага тутырып, чормага менгереп куйдым. Бүгеннән мин синеке!» Һәм замана Гөлнарита Камалованың ун елга якын гомерен урлаган, алмашка исә ни мәһабәт сарай бирмәгән, ни затлы машина, банкта сукыр тиен дә ятмый, ичмасам! Ишегалдындагы чит ил машинасының кредиты да күптән түгел генә түләнеп беткән. Кыскасы, замана белән бәхәстә оттырды ул.

...Оттырмады ла! Үзе булып калу хокукы алды түгелме соң? Тәҗрибә, ирек хисе – менә шундый бүләк китерде аңа язмыш. Якын дуслары туган көненә алып килгән киндер-буяулар һәм «язарга тиеш!» дигән теләкләре Гөлнаританың тормышын астын-өскә китереп ташлый Бүләккә алып килгән киндергә беренче булып «Нәсел агачы» дигән триптихның штрихлары төшә...Гөлнаританың еллар буе бикләнеп яткан иҗат куәсе чишмә кебек бәреп чыга. Хатын-кызга әйтер сүзе күп аның. «Тормышта хатын-кыз булып кала алу – бәхет», – ди ул. Журнал укучыларыбызга тәкъдим ителгән цикл да татар кызларына багышлана.

«Хатын-кыз кулында дөнья чәчәккә әверелә. Ул үзе дә шул чәчәкнең берсе»; «Кыз бала әти-әнисе янында пар канат астында алтын сарайдагы кебек кадерләнеп кенә үсә дә, аккош кебек, очып китә»; «Хатын-кыз – серле дөнья, аның күз карашыннан дөньялар үзгәрә».

Гөлнарита хатын-кызларның образларын бихисап тудыра ала кебек. Аныңча, Сөембикә ханбикә үзе күзаллаган хатын-кыз үрнәге булырга тиеш. Сөембикәнең дөньясы саф, чиста, баш очында – аяз күк. Ул укымышлы, затлы, зыялы. Ул матур, аның куллары бик нәфис. Ул башына ак өрфия япкан, затлы бизәнү әйберләре таккан. Ул серле, карашында бөек вәкарьлек.

Шәмәхә төсләр өстенлек иткән аның бу акварель эшләре әле тәмамланмаган циклдан. Татар кызларының борынгыдан килә торган күркәм сыйфатлары Уфа кызының каләменнән төрле образларга төренеп тама тора. Милли үзаң Гөлнаританы җиде төн уртасында уятып, кулына кылкаләм алырга мәҗбүр итә икән, монда бер хикмәт бардыр. Кайтуың белән, Гөлнарита! Иҗатына ак юл синең!