Тормышта беркемгә дә сөйләп булмый торган хәлләр була икән. Үзем белән килеп чыкмаса, моңа ышанмас идем. Соңгы вакытта бөтен тынычлыгым югалды. Аның сәбәбен әти белән әнигә белгертәсем килми, алар моны бик аңлап та бетермәсләр дип куркам – киңәш бирә алмаслар.
