1 сентябрь 2020 яңалыклары

Ирененең башка хатынга чыгып китүендә аның да гаебе бар – башкалар кебек бәхетле кеше ролен уйный алса, бүгенге көндә Ленары янәшәсендә булыр иде. Парлы булуның рәхәт ягы – эштән кайткач кухняда кара-каршы утырып чәй эчәсең, култыклашып театр-концертларга йөрисең.

Ләйсән картлар йортында табиб булып эшли иде. Ялдан әби-бабайларын сагынып чыкты. Инде балага әйләнеп барган өлкәннәрнең рәхмәтле карашы, мәрхәмәте җанына рәхәтлек бирә кебек иде. Күптән йөрәгендә уелып калган яра да онытылып тора. Шуңа күрә дә эшен ярата ул. Шул көнне директор аңа яңа әби килгәнен хәбәр итте. Ләйсән шул әби белән танышырга китте. Бүлмә ишеген ачып керүгә үк аны танып алды. Әби дә Ләйсәнне күргәч, карашын аска төшерде...

Бу юл – һәркемнең үзенеке. Монда берәү дә икенчесен кабатламый.

10 минуттан соң «Ашыгыч ярдәм» машинасы йортның подъезд ишеге янына килеп туктады. Санитарлар Гөлшатны урамга носилкага салып чыгарды. Фельдшер сумка күтәреп чыккан Өммегөлсем апага машина кузовына утырырга куштылар. Мигалкасын кабызып, хастаханәгә кузгалган машина артыннан Ленар аптырап, авызын ачып карап калды.

Быел җәй без бер классташыбызны югалттык. Шулкадәр көтмәгәндә булды бу хәл. Авырып ятса да бу кадәр үкенечле булмас иде.