17 июнь 2014 яңалыклары

Рашатның җыенганын шулкадәр тыныч кына күзәтте Айгөл. Ирнең хәтта күңеле кытыкланды. Хатыны китмәскә кушып ялыныр, ялварыр, елар, дип уйлаган иде ул. Ә Айгөл – тып-тыныч.

(Хикәя)

Тулай торакны шау китергән туган көн мәҗлесе кызганнан-кыза барды. Озын буйлы, кара бөдрә чәчле Илдарны тиз арада студент кызлар сырып алды. Аларның барысы да чибәр егеткә ошарга тели иде. Илдар үзенә күрсәтелгән игътибардан уңайсызланды хәтта. Ул дусты Алексей белән рәхәтләнеп сөйләшә дә алмады: кызларның әле берсе, әле икенчесе кулынаннан тартып, холлга биергә чакырды.

Иң авыры... Бу язманы язганда иң авыры, беләсезме, нәрсә булды? Әңгәмәдәшемә сиздермичә, әледән-әле тамактагы төерләрне йотып җибәрү һәм сыңар күз яше дә тамызмау...

Бу караңгы көннәрдә Зилә әнисе белән әтисе, әбисе өчен терәк тә, бер якты нур булуын да аңлады. Әнисенең нинди сүзләр әйтәчәген дә уйлап йөрде. Үзендә көч эзләде.