Кем төртте?

Ә менә бу вакыйганы миңа бертуган апам сөйләде.
Апа кичке институтта укый торган кызы Гүзәлне көн дә трамвай тукталышында каршы ала иде. Кичке уннар тирәсендә аскы катта янгын чыккан. Эчәргә хирыс күршеләр, күрәсең, тәмәке төпчеге ташлап калдырганнар. Дөбердәтәләр-дөбердәтәләр - ачучы юк. Төтен коридорга сөзелеп чыга башлагач, янгынчылар чакыртканнар. Ишекләрен ватып, дөрләп китәргә өлгермәгән утны сүндереп, матрас, идәннәрне су белән лычкылдатып һәм ватык ишеккә пломба салып, китеп барганнар. Апа, әни кебек, кеше эшенә тыгылып йөрүне сөйми торган кеше,  кем гаепле икәнен тикшерү белән мавыккан күршеләрдән аерылып үзләренә кергәннәр дә, ашап-эчеп йокларга ятканнар.

- Имтиханга барасы булганга Гузәл дә сәгать берләр тирәсендә ятып йоклады, - дип сөйләде апа. - “Таң йокысы татлы була” дип юкка әйтмәгәннәрдер, изелеп йоклап ятабыз. Берзаман кызым торган да балкон ишекләрен ачып йөри. “Әле дүрт тә тулмаган бит, йокла, ник төн ката кеше бимазалап йөрисең?” - дим. “Әнкәй, кемдер мине төртеп уятты, “Торыгыз, янасыз бит! Уят барысын да!” - дигәч, шаккаттым”, - ди. Ут-күз күргән кешемени, куркып калгандыр, шуңа саташа торгандыр дип ачуланып яткырдым. Ярты сәгать уздымы-юкмы, тагын сикереп торган бу. “Йоклама, янып үләсез хәзер!” - дип, кемдер янтыгыма төртә!” - ди бу. Аптырап балконга чыксам исләрем-акылларым китте, икенче каттагы теге бүлмәнең кечкенә тәрәзәчегеннән ургылып төтен чыга. Чынлап та янабыз ләбаса, Ходай шомлыгы. Бишенче ярты булып килә. Йөгереп коридорга чыктым, ишекләрне дөбердәтеп, кыңгыраулар чыңлатып йөрим, беркем уянмый. Чабып урамга чыксам, теге фатирның тәрәзә яңаклары дөрләп яна, утлы кисәү агачлары түшәмгә сикерә. Янгын икенче катта. Без дүртенче катта яшибез. Ярый да үзем урамда, өйдә балалар йоклап ята бит!

Ниһаять! Янгын машиналары килеп җитте. Олы бәладан котылып калдык. Күршеләрне без уяттык бит, рәхмәтләр укыйлар. “Иртәнге дүрттә ничек тора алдыгыз? Янып үләсе булганбыз бит!” - диләр. Шул атнада гына бездән ерак түгел, төнлә аскы каттагы фатирларның берсендә ут чыгып, газ торбалары шартлап, дүртенче, бишенче катларда яшәүчеләр янып та үлгәннәр икән. Дөньяда шаккатырлык галәмәтләр тулып ята, кайчак могҗизага тиң ул вакыйгаларның серен, хикмәтен бик теләсәң дә, аңлый алмыйсың.
Хәер, сер ачылса, могҗиза булмый бит инде ул.

Апаның кызы бу вакыйганы бик гади генә итеп: “Һәркемнең иңендә ике фәрештә бар бит, алар яхшы-яманны, гөнаһ-мазарны теркәп кенә утырмыйлар, ә бәлки кеше бәлага, бәхетсезлеккә юлыкканда аңа мондый хәлдән чыгу мөмкинлеген пышылдап алырга да өлгерәләр" - дип кенә аңлатты. Бәхәсләшмим, бәлки бу чынлап та шулайдыр, ә бәлки әлеге дә баягы йорт иясе тынгысызланып, хуҗаларын кисәтергә өлгергәндер.