Люзия Шәмсиева, Гүзәл Гыйззәтуллина автор яңалыклары

Ә бит барысы да кечкенә генә брошкадан башлана.

Телефон әллә дүртенче, әллә бишенче тапкыр шатырады да тынды. Наилә аны алырга ашыкмады. Әмма тынлык озакка бармады, өстәлдәге «Самсунг» янә телгә килде.

Казанда мөмкинлекләре чикле балалар өчен «Кояш һәркемдә» II республика иҗади фестивале узды. Бәйгедә катнашу өчен республиканың төрле төбәкләреннән 150 дән артык гариза килгән.

Күпме генә заман белән бергә атласам да, җырчыларның халкыбызның танылган җырларына яңа төсмер биреп башкаруларын тиз генә кабул итә алмыйм. Аннары радиода кат-кат яңгырагач, колак ияләшеп китә үзе. Бүген Зөһрә Шәрифуллинаның «Су буенда учак яна» җырын тыңлыйсым килеп уяндым. Айга менеп җырласалар да, аның кебек бу җырны берсе дә башкара алмый инде. Татарстанның халык артисты Зөһрә апаның үзенә дә әйттем әле.

«– У-ү-ү-ф-ф-ф-ч-ч-ч-сь-ш-ш, щ-ц-с-с-с… Зөлхәбирә дөньясы монда да туктаусыз җил кебек гүелдәде, кыңгырау сыман чыңлады, елан булып ысылдады». (Гүзәл Галләмова. «Зәңгәр кыңгыраулар».)