Ирина СМИРНОВА автор яңалыклары

Хатын-кыз дөньясы бик серле ул… Әйе, без – гаҗәеп кызык затлар. Ир-атлар гына түгел, кайчак үзебезне үзебез дә аңламыйбыз. Андый мисаллар – адым саен...

...Көтегез, кайтам, дип киткән иде... Кырык көннән үк кайтты... Яучылар җибәрергә өлгермәде...

Минем сезгә бер танышларымның тарихын сөйлисем килә. Кемнеңдер, бәлки, күңелендә өмет уятыр ул. Ә кемдер алар өчен сөенеп куяр – башкалар өчен сөенә алу бәхет бит ул.

Кыз күзләрен чытырдатып йомды да кичәнең ахырын искә төшерергә тырышты. Шундый матур башланган кичнең ахыры ничек бетте соң? Бу алкоголь дигәннәре аңны томалап, хәтерне дә юып ташлый икән...

Бу хәлләр инде күптәннән дәвам итә. Кайчан үзгәрде соң аны ире? Очрашканда ук башкаларга дорфа булуына, кызу канлылыгына игътибар итә иде Ләйлә. Ә үзенә карата бик ипле иде егете. Өйләнешеп мәхәббәтләре көнкүреш белән урала башлагач, өйдә дә аның дорфалыгын сизде. Шуңа Гамилнең ачуын китермәскә тырышты. Әмма ире бәйләнергә сәбәп кенә эзли иде бугай. Ә инде бераз эчеп тә кайтса, бөтенләй чишелеп китә. Бала тугач үзгәрер әле дигән өмет белән яшәде Ләйлә. Әмма кызлары тууы да иренең күңелен эретмәде. Бала каршында хатынына кычкыру берни тормый иде аның өчен. Ә бүген сабырлыкның соңгы тамчысы да бетте кебек. Кечкенә кызы кочагында, күзләрендә – яшь бөртеге.