Элеонора Дәүләтова автор яңалыклары

Рашатның җыенганын шулкадәр тыныч кына күзәтте Айгөл. Ирнең хәтта күңеле кытыкланды. Хатыны китмәскә кушып ялыныр, ялварыр, елар, дип уйлаган иде ул. Ә Айгөл – тып-тыныч.

Тулай торакны шау китергән туган көн мәҗлесе кызганнан-кыза барды. Озын буйлы, кара бөдрә чәчле Илдарны тиз арада студент кызлар сырып алды. Аларның барысы да чибәр егеткә ошарга тели иде. Илдар үзенә күрсәтелгән игътибардан уңайсызланды хәтта. Ул дусты Алексей белән рәхәтләнеп сөйләшә дә алмады: кызларның әле берсе, әле икенчесе кулынаннан тартып, холлга биергә чакырды.

(Хикәя)

Иң авыры... Бу язманы язганда иң авыры, беләсезме, нәрсә булды? Әңгәмәдәшемә сиздермичә, әледән-әле тамактагы төерләрне йотып җибәрү һәм сыңар күз яше дә тамызмау...

Сафия мәктәпне тәмамлаганда Илдар юристлар әзерләү буенча профильләшкән институтның икенче курсында белем ала иде. Егет, башка мажор яшьтәшләреннән аермалы буларак, үзен башка студентлар алдында өстен куймады: ярдәмчел, аралашучан, гади булып калды.