Сәрия САБУРСКАЯ, Татарстан Республикасында Кеше хокуклары буенча вәкаләтле вәкил

Гаилә коруга ук үткәннәрне онытырга тырышып яшәдем. Ир, балалар, эш, өй мәшәкатьләре, көтелгән яллар... Хатын-кызларның классик бәхете бу. Әмма көннәрдән беркөнне үткәнем мине үзе эзләп тапты. Ризалыгымнан башка тормышыма килде дә керде...

Шаян хикәя

«Булды! Алҗыдым! Китәм!» Уемны кычкырып әйткәнмен икән, каршымда утыручы коллегам урыныннан торып яныма килеп басты. «Безнең илдә бер генә кеше шулай дип китте. Нәрсә сөйләп утырасың син? Иртәрәк әйттең әле, биш тулмаган», – диде ул көлеп.

60 яшьлек юбилеен каршы алган көннәрдә җирләдек әниебезне. Бүләккә 60 роза алып кайттык. «Чәчәкләр беренчерәк үләме, минме?» – дип сораган әнкәй табибтан. Эх, арабызда булса, нинди генә чәчәкләргә күмәр идек үзен. Менә шундый кадер-хөрмәтне җитәрлек күрсәтә алмый калуыбыз да җанны телгәли...

Гөлсинә бүген авылдан әнкәсен алып килде. Олыгайды инде Сәкинә карчык. Олы кешеләргә бала акылы керә, диләр бит, Сәкинә карчык та шулай, кызыннан һәрчак игътибар таләп итә. Ял җитә башласа: «Бу атнада кайтасыздыр бит?» – дип шалтырата башлый.