Блоги
Уникенче көн
Бүген безгә тагын бер бозлыкны күрергә насыйп булды. Бу юлы инде Негартзбринг бозлыгын хәтта тотып та карый алдык. Ул шундый зур һәм зәңгәрсу.
Бүген безгә тагын бер бозлыкны күрергә насыйп булды. Бу юлы инде Негартзбринг бозлыгын хәтта тотып та карый алдык. Ул шундый зур һәм зәңгәрсу. Без күргән урыны бозлыкның бер «теле» генә дип атала. Аның астыннан елга булып шундый ук зәңгәр су агып чыга. Ташларга бәрелә- бәрелә бик күп бормалар ясап, җитез ага. Кешеләр бозлыкның өстенә менергә дип махсус җайланмалар да әзерләп килгәннәр. Төркемләп бозлыкны яуларга дип, югарыга күтәреләләр. Кызганыч, безнең «Адидас» кроссовкалары әлегә мондый функцияне үти алырлык түгел...
«Чик-чик»: куллар өскә, боз һәм мин, мин һәм боз, бозга тия куллар һәм башка төрле композияцияләр ясап, әллә ничә кат фото төшкәннән соң, ниһаять, кире юлга чыктык. Әйе, машина юлыннан бу бозлыкка кадәр 2 чакрым чамасы кыялар буенча атларга кирәк. Авыр түгел, чөнки бар да җайланган. Дөрес, еш кына мондый урыннарда минем фантазиям активлаша. Янәсе менә мин бозга тотынгач кына, аның бер өлеше кинәт аерылып килеп төшәр. Әмма мин югалып калмам: шул бозлыкка тотынып, тау елгасында агым уңаена агармын... (Теге югалган мамонт баласы турындагы мультиктагы кебек.)
Төрле фьордлар, таулар аша узган юллар буенча без Тролль теле дип аталган танылган урынга барырга чыктык. Бүген төнне шунда, Одда шәһәрендә уздырабыз.
-
Язмыш
Үлчәүләре бармы мәхәббәтнең?!
– Илшатны югалтуны бик авыр кичерде ул. Бер ел яшәмәде дә бугай... Бу югалту белән берничек тә килешергә теләмәде, моңа ышанмады. Хәзер нишләргә соң миңа, дип аптырады. Илшатсыз тормыш була алмый кебек тоелды аңа... Мин бу тарихны, әлбәттә, Гөлфиянең үз авызыннан тыңларга теләгән идем. Без аның белән очрашуларны гел күчердек, ә аннан ул: «Юк, булдыра алмыйм...» – диде. Гөлфия хаклы: хатирәләрне барлау – яраларга кабат кагылу белән бер... Аларның мәхәббәт тарихын сөйләргә миңа Илшатның әнисе Роза ханым, туганнары булышты.
-
Күңелеңә җыйма
Бәхеткә юл
Ул көнне Мәдинә тимер юл вокзалына ничек килеп җиткәнен аңламады. Бары тик: «Балам, бар да яхшымы?»– ди сорап, әкрен генә кулына тиюләреннән айнып китте. Ул пассажирлар өчен көтү залында утыра икән. Кеше күплегенә дә, шау-шуга да игътибар итмәгән. Нәрсәгә килде соң әле ул монда? Ә, әйе, әти-әнисе янына кайтып китмәкче иде бит. Тик ничек аларга кайтып күзләренә күренергә?! Оятың кая куярга? «Кызым...» Ул сискәнеп китеп, күршесенә карады. Тәгәрмәчле сумкасын янына куйган кечкенә генә буйлы таныш булмаган апа. Карашында кайгыртучанлык чагыла... Мәдинәнең күңел буасы ерылып китте...
-
Күңелеңә җыйма
Озын колга Нәфисә 3
– Ихтыяр көче юк икән синдә, ашавыңны киметмәсәң, йөри дә алмый башлаячаксың! Мин сиңа өшкереп җиде төрле ризык бирәм. Ике кило кара йөзем алып килерсең, өшкерермен.
-
Проза
Рәнҗеш
Кызым, балакаем ташла син аны, бер хыянәт иткән кешегә мәңге ышанма син, бер саткан мең сатар, дип юкка гына әйтмиләр...
-
Язмыш
Күкләрдә язылса...
Кайбер язмышлар безнең редакциягә үзләре «килеп керә». Фәрвизә апа ВАФИНА, һичшиксез, шулар арасыннан күңелгә кереп кала торганнарының берсе. Операциядән чыгып килүе генә иде аның. Оныгы Динарага шул көнне үк бер үтенечен җиткергән: «Чистайга кайтып киткәнче, «Сөембикә» редакциясенә алып бар әле мине...»
Комментарий юк