Поделиться:
Язмыштан узмыш юк, дибез. Кемнең кайчан, ничек китәсе гомер китабына алдан язылган, берни үзгәртә алмыйбыз, дип әйтәбез. Нишләп соң күп очракта бер кешенең китүендә еш кына башкалар гаепле була? Турыдан-туры гаепле булмаса да, берәүнең гамәле аркасында икенчесе вафат була да, язмышы шундый дип кабул ителә?.. Бер вакыйгадан соң шул хакта уйлана башладым.
Иремә чүп пакеты тоттырдым. Ул чыгып киткәндә генә почта әрҗәсе ачкычын да суздым. Анысын да ачып карале, янәсе. Берничә минуттан фатирга әйләнеп керде. «Нәрсә, газета-журналлар юк идеме әллә?» – дип кухнядан башымны сузам. Пауза.
«Унесенные ветром» китабын укымаган, киносын карамаган кеше юктыр монда. Андагы бер вакыйга гомерлеккә хәтеремә сеңеп калды. Романдагы Красотка Уотлинг олы йөрәкле Мелани белән очраша.
Ул һәр заман, һәр урында беренче иде. Бу беренчелек белән Илдар үлеп горурланды. Бераз тәкәбберлеге дә сизелде. Үзен бездән өстен куйды шул беренчелеге белән! Без аңа Илдар Беренче кушаматы тактык.
«Әгәренки артымда син басып торганыңны тәгаен белмәсәм, хушбуй исеңне тоеп… анда тулы гәүдәле, кучкыл, бераз мыеклы хатын-кыз дип уйлар идем. Хушбуеңа караганда, син – берәр нинди донна Роза, һич арттырмыйм!» Апам шушылай итеп хушбуемны тәнкыйтьли. Үтемле иттереп, бөтен буяуларны куертып.