Кызлардан куркам

Хөрмәтле редакция! Сезне хатын-кызлар да, яшь кызлар да күп укый. Миңа нәкъ менә алардан киңәш кирәк. Миңа 35 яшь. Өйләнмәгән бер дигән егет, диләр дуслар минем хакта, шаяртып. Әйе, шушы яшемдә әле дә егет булып йөрим. Ир, әти буласы килә инде...

Мин озак очрашып йөргән кызым белән аерылыштым да, шуннан берәү белән дә очрашмадым. Үзем шулай хәл иттем. Көен таба торган гына булмады ул соңгы вакытта... Гел нәрсәдер кирәк, гел нидер җитми кебек иде аңа. «Уйласам, башка егет тә таба алам», – дип әйтүе шулкадәр күңелемә тиде – шул ук көнне араларны өздем. Тап, имеш... Без гаиләдә ике малай үстек. Энемнең дә өч ел очрашып йөргән кызы бар иде, ул өйләнергә булды. Ярый, миңа да чират җитәр әле дип, юл куйдым. Энем инде ике малай үстерә, мин әле гел буйдак булып йөрим. 

Җиде ел буе беркем белән дә очрашкан юк. Әниемнең бөтен борчуы – мин. Көн саен миңа хатын булырлык кыз эзли. Күрше-тирә авылларда ул белмәгән кыз юк бугай инде. Кияүгә чыкмаган бөтен кызлар турында белешеп, аларны миңа тәкъдим итә. Аның өчен барысы да әйбәт: татар кызлары, авылныкы, гадиләр. Ә миңа әни тапкан кызлар бөтенләй ошамый. Берсенең буе кыска, икенчесенеке озын, өченчесе йөзгә бик чибәр түгел. Тормыш итәрлек кыз эзләгәндә барысына да игътибар итәсең, уйлап эшләргә кирәк дип саныйм. Кайвакыт әни шалтыратканда җавап бирәсе дә килми. Гел миңа хатын булырлык кызлар тәкъдим итә. 

Белмим, бәлки, үзем бик нык сайланамдыр. Ләкин ошатмаган, гашыйк булмаган кыз белән ничек сөйләшергә соң? Аннары, мин банальлек яратмыйм... Ошаган кызлар да бар, ләкин аларны кая чакырып, ничек аралашып китәргә соң? Әни театрга алып бар, ди. Ул бигрәк гади була, дим. Ничектер оригинальрәк эшлисе килә. Кино, театр, урам буйлап йә паркта йөрү кызларга кызыкмы соң хәзер? Берәр ничек шаккаттырырга кирәктер кызларны. 

Икенче яктан карасам, мин сәбәп кенә эзлим бугай. Чөнки кыюлык җитми. Мин үземне шулкадәр тормыштан артта калган итеп хис итәм. Кызлар белән ничек аралашасын да оныттым бугай инде. Мин алардан куркам, ахрысы. Шуңа күрә әле берсендә, әле икенчесендә гаеп табам. Очрашасы гына булмасын... Югалып калырмын, кызлар миннән көләрләр дип куркам. Югыйсә яхшы эшем, машинам, бер бүлмәле фатирым бар. Барысын да үзем эшләп алдым, шәһәрдә яшим, спорт белән шөгыльләнәм. Әни күрсәткән кызларны «Миңа ошап бетми» дигән булып кире кагам, әнинең ачуы килә. Килмәслек түгел инде, аны да аңлыйм. Аның тизрәк мине гаиләле итәсе килә, оныклар дип хыяллана. Әлегә минем бөтен гаиләм  – әти-әни дә, энемнең гаиләсе. Аның улларын шулкадәр яратам. Кунакка барган саен яңа уенчыклар алып барам, алар гел минем алдан төшми. Аларга карап гаилә турында хыялланам, ләкин ниндидер бер барьерны җиңеп чыга алмыйм. 

Минем кебек ир уртасына нинди киңәшләр бирер идегез? Нидән башларга? Кызлар белән ничек танышырга? Хәзерге кызлар  – нинди алар? Аңлыйм, болай йөрсәм, карт буйдак булып калачакмын...