Кызлар хатлары

Их кызлар, кызлар, күңелебез үтә йомшак, йөрәгебез үтә сизгер ул безнең! Кечкенә генә үзгәреш тойсак та, хисләр дулкыны каплап үзебезне.

«Мин 16 яшьлек кыз. Төсем-битем, гәүдәм килешле. Мәхәббәт аңлатып артымнан чабып йөрүчеләр дә аз түгел. Ләкин мин аларны яратмыйм. Инде менә өч елдан артык мин үземнең укытучыма гашыйк. Аңа 23 яшь, мин аны шундый каты яратам, хатка гына язып бетерерлек түгел. Дәресләрдә ул миңа карап-карап алган төсле, ләкин сүз дәшергә кыймый бугай. Аңлыйм, ул бит укытучы, ул мине яратса да, бу хакта әйтә алмый. Сүзсез серле карашлар белән үзәгемне өзгәли. «Түз инде», дип кенә әйтсә дә, мин ут йотып булса да түзәр идем. Бары бер сүз җитә. Юк шул, дәшми, нишләргә миңа? Әллә үземә сөйләшеп караргамы?

С. Актаныш районы».


* * *

«Миңа 16 яшь. Ә шулай да минем күңелем инде җәрәхәтле, егеләргә карата хөрмәтем калмады. Алар кызлардан көлүчән булып күз алдыма килә.

Минем яныма армиядән кайткан бер егет килде. Итагатьле генә, кызлар турында фикерен бик тиз белеп алдым, чөнки ул әңгәмәне миңа сораулар бирүдән башлады.

— Аракы эчәсеңме?

— Тәмәке тартасыңмы?

— Кунакта ничек утырасың?

— Егетләрне яратасыңмы?

— Ничә килотонна бизәнү әйберең бар?

Һәм башка шундый мыскыл иткеч сораулар. Минем аның алдында нинди гаебем бар соң әле? Ни өчен миннән әнә шулай «соң алалар»? Янәсе, хәзер кызларга ышанырга ярамый, алар эчә, тарта. Барыбызга да бер итеп карау дөресмени? Дөрес, мин дә тәртипсез кызларны яратмыйм. Һәм хәзер инде менә егетләрне. Мин алардан куркам. Минем иң изге хисләремне таптарлар дип куркам. Кечкенә генә авылның гади генә бер кызы булсам да, минем киләчәк тормышка ышанычым зур, хисләрем саф, горур. Димәк, боларның берәүгә дә кирәге юк? Нишләргә соң? Бу дөньяда саф йөрәк һәм керсез күңел белән яшәп була микән соң?

Илүсә. Кама Тамагы».


* * * 


«Их, егетләр, сезгә сүзем шул: сезнең бит маңгай күзегез генә күрә, күңел күзегез түгел. Күбегез бит эчә, тарта торган җилбәзәк кызларга килеп каба һәм ычкына алмый. Ә яныгыздагы намус, әдәп, тыйнаклык саклап йөргән кызларны сез күрмисез... Минем дә ошаткан егетем шундый бер кызга өйләнде. Ә мин һаман ялгыз, миңа — 24 яшь. «Гомер буе ялгыз яшәмәссең бит инде»,— диләр. Белмим... Киңәш тә сорамыйм, үземне жәлләтәсем дә килми. Әнинең сүзләре гел исемдә: «Авырлыклар алдында баш имә, бөгелеп иелмә, елама»,— дип әйтә торган иде ул. Аның кебек олы йөрәкле кеше булып гомер итәсем килә дә бит. Барысын да үз эчемә җыеп теш кысып яшәве авыр. Ләкин мин һаман да көтәм әле...

Элиза. Башкортстан.


* * * 


«Дүрт ел буе яратып йөргән егетем мине ташлап башкага өйләнде. Минем өчен ул көннәрдән дә авыррак чак булганы юк. Ул ниләр уйлагандыр, белмим. Соңыннан килеп гафу үтенде, ашыкканмын, диде. Ә мин кеше бәхетенә керә алмыйм, ләкин аны да онытып булмый. Аны күрсәм — миннән дә бәхетле кеше юк. Үземә ошаучылар да юк. Бер егет белән танышкан идем. Аның алдында тыйнак булганга, үземне кырыс тотканга ул аптырады. «Бу кадәр дә ялындырган кызны күргәнем юк иде әле»,— диде. Мин аңлый алмыйм, егетләргә ничек ярарга була соң? Бу дөньяда күңел сафлыгын күрә белгән егет юктыр, мөгаен.

Дилә А.