Килен ким кеше шул

Хөрмәтле «Сөембикә»!
Бик четерекле, борчулы хәлгә тап булдым мин, зинһар киңәшләрең белән ярдәм итсәнә.

...Киптерергә  элгән керләремне җыйыйм дип, мунча буеннан узганда, шушы сөйләшүне ишетеп, туктап калдым. 15 яшьлек кызым белән кайнанам мунчаны гел бергә керәләр, аларның мунча алдына хәл җыярга чыккан чаклары иде бугай.
Сүз минем турыда иде.

- ... Син ул куша, дип, бөтен эшкә дә чапма, үзе эшләсен. Ул алган киемнәрне кимәсәң дә була, дәү әтиең белән сине киендерергә генә хәлебездән килә әле. Әниең җүнле кеше баласы түгел, кызым. Чирләп үлеп тә китми ичмасам!
Күз алларым караңгылана башлавын сизеп, бауга ябыша-ябыша, өйгә атладым.
— Дәү әни, ә безнең сөйләшкәнне әни ишетсә? Монысы кызым тавышы иде.

Кайнатам-кайнанам белән унике ел бергә торабыз. Зурдан кубып ачуланышканыбыз, кычкырышканыбыз юк шикелле. Дөрес, өченче һәм дүртенче балаларымны тапканда: «Кая шулкадәр бала табасың?» - дип кайнанам тавыш чыгарды чыгаруын. Әмма барыбер гаиләбез авылда итагатьле, тәртиплеләрдән санала. Хатын-кызда була торган вак-төяк сырхаулардан гайре авырып ятканымны да хәтерләмим. Ике сүзнең берсендә «әни» дип торам. Мин килгәннән бирле сыер саварга, көтү куарга торганы юк. Үзе дә безне эштән ашын пешереп, чәен куеп каршы ала. Тыштан шулай, ә эчендә әнә нинди кара уйлар икән...

Җаен туры китереп, тыңлап торуымны әйткән идем, кызым елап муеныма ук сарылды: «Башка дәү әнине тыңламыйм, ул гел шулай мине сиңа каршы котырта», - ди.
Кызымның җил кая иссә, шул якка борыла торган чагы. Мин аңа ни дияргә дә белмәдем. «Тыңлама», - дисәм, баламны дәү әнисенә каршы кую була. «Тыңла», — дисәм...