Блоги
«Саубуллашу» процедурасы
− Ярар, әни, сау бул инде. Озак сөйләштек. Иртәгә тагы шалтыратырмын әле сиңа...
«Саубуллашу» процедурасы
− Ярар, әни, сау бул инде. Озак сөйләштек. Иртәгә тагы шалтыратырмын әле сиңа.
− Сау бул, кызым, сау бул. Балаларга, кияүгә миннән аерым-аерым кү-ү-п итеп сәлам әйт.
− Ярар, әни, әйтермен. Алар да сиңа күүүүп итеп сәлам әйтәләр.
− Иии, балакайлар, вәгаләйкем әссәлам. Сагындым үзләрен, кайчан кайтырлар инде.
− Белмим шул, әни, эшләре тыгыз әле... Ярар, сау бул инде. Иртәгә шалтыратырмын.
− Сау бул, кызым, пока. Әле бу якка җилләр исмиме соң?
− Юк шул, әни, әлегә исми. Менә бәйрәмнәрдә кайтырбыз дип уйлап торабыз да, белмим, ничек булыр.
− Алай икән... Сагындым инде үзеңне дә.
− Әй, әни, әле киткәнгә ике атна гына бит.
− Атнага карамый шул ул, сагындыра.... Ярар, сау бул инде...
− Сау бул, әни. Сагынма, кайтып торабыз бит. Әтигә сәлам әйт.
− Әйтермен... Әле тышта йөри, маллар янында.
− Кергәч әйтерсең. Пока!
− Пока, кызым, пока. Бәхетле яшәгез, бер-берегезне рәнҗетмәгез, дус-тату булыгыз!
− Ярар, әни, рәхмәт! Үзегез дә авырмагыз, сакланып йөрегез!
− Иии, кызым, безнең яшьтә авырмыйча торалармы соң инде ул... Ярар, үзегез исән-сау торыгыз!
− Сау бул, әни. Сәлам барсына да.
− Ярар. Сау бул...
____________________________
...Мин беләм: әни әле телефонын өзми. Тагы нинди дә булса сүз көтеп кала сыман. Аптырап, үзем өзеп куям: шулкадәр авыр бу саубуллашу... Иртәгә шалтыратасымны, тагы шушы ук «саубуллашу» процедурасын үтәсемне белсәм дә, барыбер авыр... Әмма мин бәхетле! Шалтыратыр, исәнләшер һәм саубуллашыр әти-әнием барында мин бәхетле...
-
Язмыш
Үлчәүләре бармы мәхәббәтнең?!
– Илшатны югалтуны бик авыр кичерде ул. Бер ел яшәмәде дә бугай... Бу югалту белән берничек тә килешергә теләмәде, моңа ышанмады. Хәзер нишләргә соң миңа, дип аптырады. Илшатсыз тормыш була алмый кебек тоелды аңа... Мин бу тарихны, әлбәттә, Гөлфиянең үз авызыннан тыңларга теләгән идем. Без аның белән очрашуларны гел күчердек, ә аннан ул: «Юк, булдыра алмыйм...» – диде. Гөлфия хаклы: хатирәләрне барлау – яраларга кабат кагылу белән бер... Аларның мәхәббәт тарихын сөйләргә миңа Илшатның әнисе Роза ханым, туганнары булышты.
-
Күңелеңә җыйма
Бәхеткә юл
Ул көнне Мәдинә тимер юл вокзалына ничек килеп җиткәнен аңламады. Бары тик: «Балам, бар да яхшымы?»– ди сорап, әкрен генә кулына тиюләреннән айнып китте. Ул пассажирлар өчен көтү залында утыра икән. Кеше күплегенә дә, шау-шуга да игътибар итмәгән. Нәрсәгә килде соң әле ул монда? Ә, әйе, әти-әнисе янына кайтып китмәкче иде бит. Тик ничек аларга кайтып күзләренә күренергә?! Оятың кая куярга? «Кызым...» Ул сискәнеп китеп, күршесенә карады. Тәгәрмәчле сумкасын янына куйган кечкенә генә буйлы таныш булмаган апа. Карашында кайгыртучанлык чагыла... Мәдинәнең күңел буасы ерылып китте...
-
Күңелеңә җыйма
Әтинең әнигә нигә хыянәт итүен белдем
Дөрес эшлимме, әллә юкмы сезгә язып, анысын белмим. Тик күңелне дә бик бушатасы килә.
-
Проза
Рәнҗеш
Кызым, балакаем ташла син аны, бер хыянәт иткән кешегә мәңге ышанма син, бер саткан мең сатар, дип юкка гына әйтмиләр...
-
Язмыш
Күкләрдә язылса...
Кайбер язмышлар безнең редакциягә үзләре «килеп керә». Фәрвизә апа ВАФИНА, һичшиксез, шулар арасыннан күңелгә кереп кала торганнарының берсе. Операциядән чыгып килүе генә иде аның. Оныгы Динарага шул көнне үк бер үтенечен җиткергән: «Чистайга кайтып киткәнче, «Сөембикә» редакциясенә алып бар әле мине...»
Комментарий юк