Гөлнара Хәмзина автор яңалыклары

Бү сүзләрне ишеткәч, Фәридәнең әнисе шок хәлендә калды. Фәридә ишек алдына ыргылды, чолан ишеген дөбердәтә башлады: «Апа тор, сине кияүгә сорарга килделәр!» – дип кычкырды ул.

– Рәүф! – диде апам, гаҗәпләнеп. Һәм ашыга-ашыга баш түбәсенә элеп куйган яулыгын төшереп бәйләде. Ул, мөгаен, йөзен чуарлаган тамгаларны яшермәкче була иде.

Эштән кайтып кергән Рауза өендә улын күреп бик гаҗәпләнде. Раил ярты ел элек өйләнде. Фатирлары зур булса да, Рауза үзегезгә яшәргә җиңелрәк булыр иде, дип әйтсә дә, яшьләр фатир арендалап торуны хуп күрде. Алай еш килеп тә йөрмәделәр. Айга ике тапкыр ял көннәрендә килеп, Рауза пешергәнне мактый-мактый ашап китәләр. Атна уртасында улының ялгызы килеп утыруы сәер, әлбәттә...

Тормышта планнар гына түгел, уйлар да, хәтта карашлар да үзгәрә икән. Безгә бала кирәкми, үзебез өчен генә яшәячәкбез дип өйләнештеләр алар. Дөресрәге, Азалия шулай уйлаган иде...

Алар аерылыша. Иргә – 63, хатынга 60 яшь. Ир утырган машина фатир подъезды янына килеп туктады. Хатын чыгып, машинага утырды. Хәл-әхвәл сораштылар. «Киттекме?» – диде ир. Хатын баш селкеде.