Ул тынып калды. Мин, яшькә төелеп, тәрәзәгә карадым. Тукталышлар, урам тулы халык. Яшьләр дә күп, өлкәннәр, бала-чага. Ә Лаура – юк. Без аны озатырга китеп барабыз. Ике көн элек кенә елмайган, сөйләшкән, матур хыяллары, матур өметләре турында серләшкән Лаурабыз беркайчан да шулай урамнарда йөрмәячәк! Матур сары чәчләрен иңнәренә таратып, чак кына моңсурак карашлы яшькелт-соры күзләрен балкытып, «Приветики!» дип, иртән елмаеп килеп кермәячәк...
