Күңел күзе белән кара...

Казан рәссамы Светлана Ибраһимованың иҗаты, хатын-кызларга хас булганча, эчке хисләр ташкынының балансы кебек. Ә иҗади принцибы – булмаган һәм була да алмаган Гармониягә омтылу. Шуңа күрә дә аның героинялары күп очракта күзләрен йомган хәлдә булыр – куе керфекләр белән киртәләнгән эчке дөнья, һәрвакыт диярлек, үзеңне чолгап алган тирәлеккә караганда чынрак һәм җетерәк күренә бит... Күзеңне ачканга кадәр, бәхетне сиземләү тойгысы да чынбарлык булып тоела. Йокы-хыялда исә тарихка күчкән гасырлардагы ханымнар патшалык итә («Чайка» спектакленә ясалган костюмнар эскизлары), үзләренең гамьсез-рәхәт дөньясы буйлап авыл балалары чабыша (татар шагыйрьләре иҗатына иллюстрацияләр).

Балалар китапларын бизәү Светлана Ибраһимова иҗатында аерым тема булып тора. Аның акварель белән ясалган өрфиядәй, җиңел, нәфис рәсемнәре Ләбиб Лерон, Айдар Хәлим, Марсель Галиев, Газинур Морат, Хәкимҗан Халиков һәм башка бик күп авторларның китапларында урын алган.  Балалар әдәбияты өлкәсендә иҗат итү җиңел дә, авыр да. Җиңел – чөнки катлаулы метафоралар, психологик образлар тудырасы юк. Балалар дөньясы чуар, юмарт, самими. Авыр ягы шул – балалар нәни генә «күз буяу»ны да кабул итә алмый. Полиграфия гаебе белән рәсемдәге таң сызылуы шәфәкъка әверелгәндә яисә алсу йөзле авыл малайлары күгәргән йөзле йолкышлар кыяфәтенә кергәндә рәссам чын-чынлап хәсрәткә бата. 

Хатын-кыз. Иҗат. Ә мәхәббәт кайда? Тамашачыда, бәлки, менә шундый сорау туар. Мәхәббәт ул һәр җирдә – модерн стилендәге арт-эскизлар, «Зәңгәр шәл» темасына, Тукай шигъриятенә карата офортлар иҗат итүгә этәргеч биргән Мәскәү астындагы иҗат йортына сәяхәттә дә; җанга газиз әни фатирында да; үзе үк сәнгати мираж булган ерак-ерак Венециядә дә. Һәм үзен якында гына сиздереп торган бәхетнең чынга ашасына ихластан ышануда да. Бары тик күзләрне генә ачасы... Бары тик йөрәгең белән генә багасы...