Әбинең кошчыклары

(ТЕЛЕФОННАН СӨЙЛӘНГӘН ӘКИЯТ)
Болай да карт Ада түти бөтенләй олыгаеп киткәч картлар йортына күченеп килде. Аны бәләкәй генә бер бүлмәгә урнаштырдылар. Бүлмәдә өч карават бар иде. Икесендә Ада түтинең үзе шикелле үк тәмам бөрешкән ике карчык йоклый икән. Өченче караватны Ада түтигә бирделәр. Тәрәзә янындагы кәнәфи бер күрүдә әбинең күңеленә хуш килде. Ул печенье алып ваклады да тәрәзә төбенә сипте.
— Ни кылануың бу? — дип сукрандылар карчыклар.— Кырмыскалар кереп тулачак бит хәзер.
Әмма тәрәзә төбендә кырмыскалар түгел, бер кошчык пәйда булды. Ул бик тәмләп печенье вакларын чукыды да, фырылдап очып та китте.
— Менә, күрдегезме инде,— дип мыгырданды карчыклар.— Сез тырышкан булдыгыз, ә ул ашады-ашады да, койрыгын күрсәтеп, очты да китте! Рәхмәт тә әйтмәде хәтта! Нәкъ безнең балаларыбыз шикелле. Үсеп тә җиттеләр, кайсы кая таралышып та беттеләр, әти-әниләрен искә дә төшермиләр.
Карт әби җавап кайтармады. Ә икенче көнне ул тагын тәрәзә төбенә печенье ваклап сипте. Һәркөн иртән шулай итә торган булды. Кошчык та һәркөнне бер үк вакытта очып килә башлады. Кайчакларда әби иртәнге сыйны беразга соңарта калса, кошчык тынгысызлана, борчыла башлый иде.
Күпмедер вакыттан соң кошчык үзе генә түгел, балаларын ияртеп килде. Чөнки, шул арада ул оя корып өлгергән һәм дүрт бала чыгарган икән. Әби ваклаган печеньены кош балалары да рәхәтләнеп, тәмләп чукыдылар. Шулай итеп, хәзер иртәләрен тәрәзә төбенә бер көтү кош килә торган булып китте. Иртәнге сый соңара калса, кошлар коточкыч шау-шу кубаралар — төрле-төрле тавышлар белән чыркылдашырга-чутылдашырга тотыналар.
— Сезнең кошларыгыз килеп җиткән анда,— дип искәртә карчыклар Ада әбине. Ә үзләренең бераз көнләшкәннәре сизелеп тора. Ада әби шунда ук барлык эшен ташлап, хәленнән килгәнчә каударланып, кыштыр-кыштыр атлап, үзенең тумбочкасы янына ашыга. Кәһва кабы һәм әнис кәнфитләре янында яткан печеньене ала, үзе сөйләнә:
— Хәзер киләм, хәзер!
— һай-һай-һай...— дип көрсенәләр карчыклар.— Менә шулай печенье белән кызыктырып кына кайтарып булса иде балаларыбызны. Ада түти, ә сезнең балаларыгыз кайда соң?
Ада әби үз балаларының кайда икәнен белми. Австралиядәдер, бәлки? Әмма ул моңа оялмый, уңайсызланмый. Кошларга печенье ваклавын һәм кыстый-кыстый сыйлавын гына белә:
— Ашагыз, ашагыз, очарга хәлегез җитмәс, югыйсә.
Кошлар сыйланып туйгач, тагын әйтеп куя:
— Ә хәзер очыгыз инде, очыгыз! Тагын ни көтәсез? Сезгә канат очар өчен бирелгән бит.
Карчыклар баш чайкый, Ада түтинең акылы сыекланган ләбаса. Күрче син аны — үзе шундый карт, шундый фәкыйрь, ә үзе һаман кемне дә булса сыйларга җай гына эзләп йөри. Рәхмәт тә өмет итми хәтта.
Ә аннары әби үлеп китте. Балалары бу хәлне бик күп вакытлар узгач кына ишеттеләр. Җеназага кайтып йөрергә соң иде инде. Ә кошчыклар кыш буена тәрәзә төбенә очып килә тордылар, үзләренә печенье ваклап куймаганы өчен һаман Ада әбигә үпкәләп, чыр-чу килделәр.
Зифа МӨХӘММӘТҖАНОВА рәсеме.
Болай да карт Ада түти бөтенләй олыгаеп киткәч картлар йортына күченеп килде. Аны бәләкәй генә бер бүлмәгә урнаштырдылар. Бүлмәдә өч карават бар иде. Икесендә Ада түтинең үзе шикелле үк тәмам бөрешкән ике карчык йоклый икән. Өченче караватны Ада түтигә бирделәр. Тәрәзә янындагы кәнәфи бер күрүдә әбинең күңеленә хуш килде. Ул печенье алып ваклады да тәрәзә төбенә сипте.
— Ни кылануың бу? — дип сукрандылар карчыклар.— Кырмыскалар кереп тулачак бит хәзер.
Әмма тәрәзә төбендә кырмыскалар түгел, бер кошчык пәйда булды. Ул бик тәмләп печенье вакларын чукыды да, фырылдап очып та китте.
— Менә, күрдегезме инде,— дип мыгырданды карчыклар.— Сез тырышкан булдыгыз, ә ул ашады-ашады да, койрыгын күрсәтеп, очты да китте! Рәхмәт тә әйтмәде хәтта! Нәкъ безнең балаларыбыз шикелле. Үсеп тә җиттеләр, кайсы кая таралышып та беттеләр, әти-әниләрен искә дә төшермиләр.
Карт әби җавап кайтармады. Ә икенче көнне ул тагын тәрәзә төбенә печенье ваклап сипте. Һәркөн иртән шулай итә торган булды. Кошчык та һәркөнне бер үк вакытта очып килә башлады. Кайчакларда әби иртәнге сыйны беразга соңарта калса, кошчык тынгысызлана, борчыла башлый иде.
Күпмедер вакыттан соң кошчык үзе генә түгел, балаларын ияртеп килде. Чөнки, шул арада ул оя корып өлгергән һәм дүрт бала чыгарган икән. Әби ваклаган печеньены кош балалары да рәхәтләнеп, тәмләп чукыдылар. Шулай итеп, хәзер иртәләрен тәрәзә төбенә бер көтү кош килә торган булып китте. Иртәнге сый соңара калса, кошлар коточкыч шау-шу кубаралар — төрле-төрле тавышлар белән чыркылдашырга-чутылдашырга тотыналар.
— Сезнең кошларыгыз килеп җиткән анда,— дип искәртә карчыклар Ада әбине. Ә үзләренең бераз көнләшкәннәре сизелеп тора. Ада әби шунда ук барлык эшен ташлап, хәленнән килгәнчә каударланып, кыштыр-кыштыр атлап, үзенең тумбочкасы янына ашыга. Кәһва кабы һәм әнис кәнфитләре янында яткан печеньене ала, үзе сөйләнә:
— Хәзер киләм, хәзер!
— һай-һай-һай...— дип көрсенәләр карчыклар.— Менә шулай печенье белән кызыктырып кына кайтарып булса иде балаларыбызны. Ада түти, ә сезнең балаларыгыз кайда соң?
Ада әби үз балаларының кайда икәнен белми. Австралиядәдер, бәлки? Әмма ул моңа оялмый, уңайсызланмый. Кошларга печенье ваклавын һәм кыстый-кыстый сыйлавын гына белә:
— Ашагыз, ашагыз, очарга хәлегез җитмәс, югыйсә.
Кошлар сыйланып туйгач, тагын әйтеп куя:
— Ә хәзер очыгыз инде, очыгыз! Тагын ни көтәсез? Сезгә канат очар өчен бирелгән бит.
Карчыклар баш чайкый, Ада түтинең акылы сыекланган ләбаса. Күрче син аны — үзе шундый карт, шундый фәкыйрь, ә үзе һаман кемне дә булса сыйларга җай гына эзләп йөри. Рәхмәт тә өмет итми хәтта.
Ә аннары әби үлеп китте. Балалары бу хәлне бик күп вакытлар узгач кына ишеттеләр. Җеназага кайтып йөрергә соң иде инде. Ә кошчыклар кыш буена тәрәзә төбенә очып килә тордылар, үзләренә печенье ваклап куймаганы өчен һаман Ада әбигә үпкәләп, чыр-чу килделәр.
Зифа МӨХӘММӘТҖАНОВА рәсеме.
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
Ялган никах Танышуларының беренче көнендә үк, ЗАГСка барып, язылышырга гариза биреп кайткан кыз белән егет хакында Нурсөянең моңа хәтле ишеткәне булмады. Андый хәбәр колагына чалынса да, әллә юләр инде болар, дип бармагын чигә тирәсендә борудан башка берни дә кыла алмас иде кебек. Әгәр дә ки уйламаганда-көтмәгәндә ул юләр кыз үзе булып чыкмаса!..
-
Әти өйләнә Әни үлгәнгә инде биш ел. Әнине югалтуны бик авыр кичерде әти. Хәтта башта минем белән сөйләшми йөрде, үз эченә бикләнде. Аны безнең янга күчергә үгетләдем, әмма ул яшәгән фатирымны калдырмыйм дип каршы килде.
-
Балаларына сыймаган Галия әби Сәяхәт вакытында нинди генә кешеләр күрмисең дә, нинди генә тарихлар ишетмисең – үзе бер китап язарлык. Поездда язмыш тарафыннан гомернең бер аралыгына очраткан юлдашлар бер-берләренә җаннарын бушата, шатлык-кайгыларын сөйли. Бу юлы да шулай булды...
-
Хыялдагы ир-ат Үсмер чакта ук ничек тә булса бай тормышта яшәргә кирәк дип нәтиҗә ясадым. Телевизордан күрсәткән гламур тормыш кызыктыргандыр, мөгаен. Әмма кыяфәтем бай егетләр артымнан чабып йөри торганнардан түгел иде. Гомумән, күбәләк кебек бер егеттән икенче егеткә очып йөрергә дә яратмадым. Ныклы карарга килде: укыйм да, җитәкче булырга тырышам. Ул вакытта бай ир дә кирәк булмаячак.
Соңгы комментарийлар
-
26 май 2022 - 15:03Без имениДингэ беренче куп урлаган, карак, гонахсы зур булган кеше килэ. Улэр вакыты житкэч, исенэ тешэ, курка башлый, жавап бирэсе булса, нэрсэ дип, жавап бирермен, дип ,курка.Дингә кеше кайчан күбрәк килә?
-
25 май 2022 - 22:40Без имениСез гел балалар дип яшәгәнсез, инде үзегез өчен яшәргә вакыт. Аларның үз тормышы, вакыт узгач алар сезне аңлар дип ышанасы килә.Кызларым каршы булса да, кияүгә чыгаргамы?
-
26 май 2022 - 09:29Без имениБу ир сезне хор мэт итэ, Лилияне ярата кебек тоела, монда Лилиягэ акыллы булып, кеше тормышын бозмаска иде, Аллахы Хидэят бирсен бик авыр хэл«Сине дә яратам, аны да», – ди...
-
25 май 2022 - 12:23Без имениМэчет юк иде диеп, язучыга бэйлэнергэ кирэкми, документ тутырмаган ла, ул! Бер ялгыз апа-эби йортында жыелып намаз укыйлар иде, анда йоруче бабайлар да байтак иде. Олылардан ишетеп белэбез Талип бабай турында. Булдырасын, Фагилэ!«Фәрештәләр төшемдә дога өйрәтте»
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.