Гомернең тәңкәле толымы

Кадерлем, чамала!

Сөю – ул күңелнең
Былбыллы тирәге, –
Яшәрә йөрәкләр сагында.
Без дә бит йөрәктән
Былбыллар очыртып
Серләштек тирәкләр шавында.

Сөю – ул гомернең
Тәңкәле толымы, –
Сагышка чылдырап камала...
Кадерлем, чамала! –
Толымнар чалара,
Гомерләр минутлап санала.

Сөю – ул өметнең
Кояшлы кыйбласы?
Юл анда җыр аша ачыла.
Кояш та иртәрәк
Баерга ашыга
Моң төшсә кайгылы башына...

Ара ерак...

Гомер талларымда – Язгы бөре!
Шигъри Ярларымда – Якты ташкын!
Тал-бөреле шигъриятем аша
Мин тормышның яктылыгын ачтым.

Күкләр биек, зәңгәр күкләр биек,
Хыял көймәсендә йөзәр өчен.
Туган якның хәтер кашагасын
Энҗе-мәрҗән белән бизәр өчен.

Ара ерак... Бик тә ерак инде...
Кайту көнен көтеп тәкать корый.
Үтә гомер, газиз туган якка
Бәрәкәтле тормыш юрый-юрый.
 

* * *

Җир тирәли йөреп кояш яна
Бездән алып яну чамасын.
Җирне кочып алыр колачым бар,
Күк киңлеген иңләр карашым.

Җирдән күккә,
                  күктән җиргә кадәр
Бик күп әле юллар ярасым.
Баштан алып азагына хәтле
Гомеремнең беләм чамасын.

Ак кәгазьгә язар хак сүзләрем
Күптән инде уйда өлгергән.
Башак чайкый бодай басуларым,
Арыш кырым туңга сөрелгән.
Баш түбәмдә балкып кояш яна.
Баш түбәмдә – антым – ирегем.
Бер йөгерим ызан-кырлар буйлап
Көзләре мул туган җиремнең!


 

Игенче өчен...

...Басуда башаклар саргайтып,
Салмаклап сары җил агыла.
Уйнап көч сынашкан сабыйдай
Башаклар башакка сарыла.
Игенче шатлана: «Балама
Көч кергән!.. –
                 ...Басуга төс кергән!..»
Игенче өчен бу мул уңыш –
Бала күк кадерләп үстергән.


 

Зөһрәгөл!..

Су буйлап ай йөзә...
Шул айга Зөһрәгөл
Сулардан кайтышлый калыккан.
Ай кызы да туа,
Су кызы да туа,
Җир кызы да туа халыктан.

Зөһрәнең иңендә
Пар чиләк тирбәлә:
Юк, ахры, су ташып бушары.
Суларым чайпалып
Бетмәсен! – дигәндәй,
Сак кына әйләнә Җир шары.

Сак кына, Сок кына
Ярларга кагыла.
Су юлы, тымызык ай юлы!..
...Йортка су ташучы
Кызлардан башлана
Дөньяның исәнлек-саулыгы.