Гафу иттегезме...

Радиодан ишетеп калган җыр сүзләре көне буе ияреп йөри: «Гафу иттегезме, гафу иттегезме безне, яшьли сөйгән тәүге ярлар?» Гафу иттегезме... Димәк, сөю булган, рәнҗеш булган...
Эшкә килеп утырсам, радиодан ишетеп калган җырның дәвамы... Хезмәттәшем авылына – сыйныфташлар очрашуына кайтып килгән иде. Сыйныфташлар җыелган җирдә мәктәптә бөреләнгән хисләрнең исәнме-түгелме икәнлеге барлана инде ул. Мәктәптә кыюсызлар инде кыюланган була. Олыгайган «егет-кызлар» йөрәкләрен шәрәләндерүдән инде һич тә курыкмый. Чөнки яшьлек язында калган шомырт чәчәкләре кебек садә хисләр фәкать соклану гына уятырга сәләтле: «Кара син аны, фәлән фәләнне яраткан бит. Сизенә идек аны». «И-и, ул аны һаман ярата бугай. Ник бергә булмадылар икән?»
Таһир гына рәнҗеде
Рәнҗеш дигәннән, сөйләр нәрсәләр бар икән ул.Рәхилә матур, күрекле хатын. Ике ел элек икенче ирен күмеп, ялгыз калды. Еллар йөге иңнәрен бик басмаган әле. Тик ул бәхетен кабат таба алуына ышанып бетми.
Яшьлегемдә Таһир дигән бер егет бик тә нык яраткан иде мине. Мин аның мәхәббәтен кабул итмәдем. Эзләремә ятып елый торган иде инде. Икенче берәүне тиң күреп, шуңа кияүгә чыгарга булдым. Миргаяз да мине ярата. Туй күлмәге тектем, түшләренә лалә чәчәкләре чиктем. «Синнән дә гүзәл кәләш булмастыр», – ди торган иде Миргаяз. Мин – бәхетле. Очып кына йөрим – туй күлмәге киям иртәгә, киявем – сөйгәнем куенына керәм!
Туйга кунакларны күп итеп дәштек. Мул итеп ризык-нигъмәт әзерләдек.
Иртәгә ирем булачак, бүген әле егетем генә булган Миргаязым белән «свиданиегә» инеш буена төштем. Шаярышып сөйләшәбез, бер-беребез алдында гөнаһларыбызны «таныйбыз». Янәсе никахка саф күңел белән атлыйбыз. Шунда Миргаязым кинәт җитдиләнеп калды: «Рәхилә, өйләнүен өйләнәм дә бит, ә минем бит бурыч түлисем бар». «Юкка хәсрәтләнмә, вак-төяк әҗәтләр кемдә дә бар ул. Бергәләп түләрбез», – дим. «Их Рәхилә, минем бурыч башкачарак бит. Маловкада минем кызым үсә...»
Мине кинәт корт чактымыни! Тыңлап та бетермәдем: «Бар алайса, марҗаң янына бар, башта бурычыңны түлә. Аннары туй сөйләрсең», – дидем дә өйгә торып йөгердем. Юләр булганмын. Юләрлегем өчен бәхетем белән түләдем – бала сөя алмадым.
Туй булмады. Кунакларны китермәдек. Шул чагында әнкәй беренче тапкыр: «Таһирның гына рәнҗеше бу, егетләр рәнҗеше төшә ул», – дип әйтте. Аңа бу сүзләрне мин Шәһиткә кияүгә чыгып, ярты елдан аерылгач та кабатларга туры килде. Әллә Таһир рәнҗеше, әллә Миргаязны оныта алмавым ялгыз калдырды мине. Ярый әле олыгаеп барган көнемдә Раян очрады. Назны туя татыдым мин – рәхмәт яусын аңа. Тик никахыбыз кыска гомерле булды. Әнкәй исән булса, бу юлы да: «Таһирның гына рәнҗеше төште», – дияр иде.
Насыйп эше
Рәхилә сөйләгәннәр икенче бер хатын язмышы хакында уйландырды. Редакциянең машинисткасы Гөлбикә үзе дә гөл кебек чибәр, пөхтә, төгәл хатын иде. Һәммә эшне ялт иттереп эшли. Машинкада ул җыйган текст бер хатасыз булыр, чәче ясалган, киеме ыспай, пешергән ризыгы телеңне йотарлык. Еш кына ул көндезге чәйгә тәмле-тәмле бәлешләр пешереп алып килә. Без аңа гаиләсен алыштыра идек бугай. Сере дә, чире дә, кайгысы да, сөенече дә безнең белән уртак. Бөерләре авырта иде аның. Гөлбикәнең чирен төшеним дип, мин үзем дә бөер буенча белгечкә әйләнеп бетә язган идем. Редакциягә ике елга бер бирелә торган санаторий юлламасына берәү дә нәфесләнми: Гөлбикәгә кирәк. Ул барсын! Исән генә була күрсен. Болай да бәхете юк...Бәхет югыйсә Гөлбикәнең өенә кереп чыккан. Хатын-кызның бәхете, нигәдер, гел ир-ат кыяфәтендә йөрүчән. Альберт исемле булган ул. Гөлбикә алып килгән тәмле бәлешләр белән чәебез әнә шул Альберт турындагы «Мең дә бер кичә әкиятләре» сыман хикәятләрне тыңлап уза торган иде. «Безнең Альберт...» дип башланып китә торган үзләре бик гади бу хикәятләр нигәдер бер дә ялыктырмый торганнар иде. Альбертның беренче мәртәбә Гөлбикә фатирының ишегеннән атлап керүе, ипләп кенә сөйләшеп утырганда өстәл астыннан егет аягының кыз аягына тиеп китүләре, танышып ике көн үтүгә никах укытулары, яшь парның кайнана янына Чистайга кайтулары, кайнананың киленне бер күрүдә ошатулары, Гөлбикәнең, имештер, табиблар ваемсызлыгы аркасында үле бала табулары, бик тә бала теләгән Альбертның бүтән бала табарга ярамаган хатыннан аерылып китүләре, ике елдан каршы ишектәге тутасы янына яшь кәләш белән килеп күренүләре... һәм шушы олы вакыйгалар арасына чәкчәк балы сыман кушылган ир белән хатын мөнәсәбәтләре турындагы сериалны без теләсә кайсы сериясеннән башлап унбиш ел тыңладык. Ялыкмыйча, туймыйча тыңладык.
«Бәхетем булмады, кызлар. Тәлгатнең генә рәнҗеше төште. Егетем туй күлмәге белән ак туфлиләр алырга дип киткән иде Ленинградка.
Мин аның кайтуына Альбертка кияүгә чыгып куйдым. Рәнҗеде Тәлгат. Бер ни эшләр хәл юк. Бер күрүдә яраттым Альбертны. Бәлки Тәлгатнең кайтып җиткәнен көтәсе, бәхиллеген аласы булгандыр.
«Насыйп эше инде! Альберттан бүтән кешене ярата алмадым. Шуңа ялгыз калдым менә».
Бер көнне Гөлбикә эшкә бик боек килде. Альберт үлгән! «Безнең Альберт» турындагы хикәятләр шул көннән өзелде. Гөлбикә үзе дә өзелгән гөл сыман тәмам сулды. Күрәсең, Альбертның үлеме күңелендә моңарчы яшәгән өмет кузын сүндереп киткәндер.
Кызлар да рәнҗи микән?
Рәнҗү темасы редакциягә килеп йөри торган Галимә ханымның да телен чиште:– Рәнҗеми буламы соң?! Мин улыма гел әйтә тордым: «Улым, кызлар белән сак кылан. Ялгыш адымнан тыел. Сиңа ышанган кыз берәүнең газиз баласы ул. Өйләнерлек булсаң гына якынай!» Улым беркадәр кичегеп өйләнде. Тормыш итәргә дә ярашлы, үзенә дә сөйкемле, миңа да җайлы кәләш табарга тырышты ул. Берзаман, инде вакыт, дип, бар яктан килгән кебек тоелган бер кызга тукталды.
Икешәр каттан туй күлмәкләре, балдаклар хәстәрләнде, рес-торан сөйләшенде, кунаклар дәшелде. Кызның ата-анасы гади кешеләр түгел. Чама белән тәкәббер, чама белән һавалы кешеләр. Туй алдыннан гына шушындый ук сыйфатларын булачак киленем дә малайга сиздереп куйган. Улымның сөмсере коелган инде. «Әнием, мин Рамилә белән бәхетле була алмаячакмын. Туктатыйк туйны». Каттым да калдым. Булачак кодалар алдында оят бит. Улымны айнытырдай сүзләр эзлим. «Улым, кыз баланың рәнҗеше каты була. Әйт дөресен – кагылдыңмы кызга?» «Кагылган булсам, мин мондый сүзне башламас та идем», – диде. Шуннан соң мин улымны ирексезләмәдем. Аңа яшисе. Тик ул үзе бик борчылды. Кыз ягы да бик борчылды. Авыр булды инде ул көннәрдә. Берничә ел үтеп, Рамиләнең бәхетен табуына ышангач кына өйләнде улым. Бу юлы озак уйлап тормады. Велосипедта йөрергә чыгып киткән иде, каршына килгән велосипедчы кызны күргән дә бер караштан гашыйк та булган. Уңдык киленнән. Егерме ел тату яшибез. Рамилә рәнҗемәде, ахрысы.
фото: http://pixabay.com
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
Ике яклы хыянәт (хикәя)
-
Киткәннәрне нигә туктатырга? Гөлнара, матур төшләр күреп, татлы йокыга талган иде... Менә ул Камышлыкүл болынында яланаяк йөгереп йөри. Бу аның кыз чагы икән бит.
-
"Син безгә кыз килеш килмәдең..." Минем икенче балам ашыгыбрак – алты ай ярымнан ук туды. Нигә болай иртәләгәндер, андый сәбәп тә юк к
-
Бүләк Уфада яшәп иҗат итүче язучы Дилә Булгакова хикәяләрендә нечкә хис, драматик лиризм өстенлек итә, геройның иң тирән күңел кичерешләре ачыла. Укучылар аның шигырьләрен, нәсерләрен, балалар өчен язылган әкиятләрен дә яратып кабул итә. Ә аның шигырьләренә язылган «Кыр казлары», «Сагынам», «Үпкәләмә» кебек җырлары халык арасында бик популяр.
Соңгы комментарийлар
-
9 апрель 2021 - 13:51Без имениИрең иҗат кешесе булса, хатын-кыз үзе дә иҗат кешесе булса, беренче урынга ирен куя, балаларын куя. Бу минем дә баштан үтте дисәм һич арттыру түгел. Без - хатын һәм ана беренче чиратта. Первым делом - мужья и дети, а сама, а сама потом» диясем килә мәгълүм рус җырын бераз үзгәртеп. Мин дә Газинур хатыны булып чирек гасыр яшәдем, иҗат иттем. Без бер-беребезне тулыландырдык. Без әле картаймаган, иҗат кешесе картаймый ул. Гөлнурга да, Рузиләгә дә дөресен сөйләгәне өчен рәхмәт.Хатын-кызга ни җитми?
-
9 апрель 2021 - 15:15Без имениМин салаватнын яратам корарга мин айгол булам фатих кызыДанир Сабиров ике түрәнең мәҗлесен үткәрә (видео)
-
9 апрель 2021 - 15:16Без имениМин тоже жибергэ кирэк була мин тоже татарча билэмДанир Сабиров ике түрәнең мәҗлесен үткәрә (видео)
-
9 апрель 2021 - 15:17Без имениМин тоже башкамнын ризалашамДанир Сабиров ике түрәнең мәҗлесен үткәрә (видео)
-
9 апрель 2021 - 16:13Без имениМин яратам салаватнын мин тоже жибергэ кирэк булаДанир Сабиров ике түрәнең мәҗлесен үткәрә (видео)
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.