Күңелеңә җыйма
Бәхетлеме мин? Әйе дә, юк та...
Бәхетлеме мин? Әйе дә, юк та. Бәхетле, чөнки алма кебек ике балам бар, мин алар өчен яшим. Бәхетсез, чөнки:
Аклы күлмәкләр
тектерсәң,
Кесәләр кирәк икән.
Бәхетле булу өчен
Тиң ярлар кирәк икән.
Мәхәббәтем, яшьли өзелеп сөйгән кешем белән без бергә була алмадык.
...Мәктәптә узган бер кичәдә биергә чакырды ул мине. Шул минутта кинәт әллә нишләдем... Хәзер аңлыйм — мин аңа бер күрүдән гашыйк булганмын. Без туйганчы биедек, көлдек, сөйләштек. Ә аннан ул мине өйгә кадәр озата килде. Шул кичтән соң без очраша башладык.
Мәктәп еллары шулай узды. Ул димәгән көнем, минутым юк иде. Соңгы кыңгыраудан соң исә безнең юллар аерылды. Мин укырга кердем, ул башка шәһәрдә яши башлады.
Көннәрнең берендә ул торган шәһәр аша мин апаларга кунакка киттем. Иптәш кызым белән кибетләргә сугылдык та, берәр җирдә тамак ялгап чыгарбыз дип бара идек. Шул вакыт мин аны күрдем... Их, күрмәгән булсамчы?! Ул озын чәчле бер кызны кочып басып тора иде. Аяк астымда җир тетрәде, өстемә болытлар ишелде, иреннәрем көеп чыкты. Иреннәрем генә түгел, канатларым көйде... Ул да мине күрде, менә күзләребез очрашты... Берни аңламаган дус кызымны ашыктыра- ашыктыра йөгереп диярлек китеп бардым. Исемемне әйтеп, ул артымнан кычкырды. Туктамадым...
Күз яшьле, газаплы бер ел узды. Ул язны миңа бик авыр, моңсу булды. Ялларның берсендә авылга кайтсам, аны армиягә алалар, диләр. Озату кичәсенә теге кызны да алып кайткан икән.
Ул китә! Җаным актарыла, үзәгем өзелә. Йөрәк менә-менә атылып чыгар сыман.
Теге кызны калдырып килде бит ул безгә! Ләкин өйгә керергә батырлыгы җитмәде. Сызгырды да сызгырды, ә мине әни чыгармый... Канатсыз кошчык кебек бәргәләнәм, елыйм. Кайнар яшьләрем битемне яндыра. Ә урамда ул җырлый.
Әй, зәңгәр күзем,
сине сөямен,
Мәхәббәтемдә
янып көямен.
Көярлек тә, сөярлек тә булгач, нигә башкалар белән чуалдың соң, бәгърем?!
Әлләни матур күренмәсәм дә, сөйкемле сөягем булгандыр — артымнан йөргән егетләр күп иде, ләкин берсенә дә күңел ятмады. Йөрәк ярасыннан һаман да кан саркый иде шул.
Бер ел вакыт узды. Беркөнне бүлмәмә зифа буйлы, бөдрә чәчле, кара күзле солдат килеп керде. Бу ул иде! Ялга кайткан, туры минем янга кайткан!
Икенче көнне без икәү аның иптәш малайларына бардык. Ул аларга алып кайткан әманәтен тапшырды, озак кына сөйләшеп утырдык. Вакыт соң иде инде, кунарга анда калдык. Безгә урынны бергә салдылар.
...Вакыт-вакыт хисләр акылыма буйсынмый — мин аның кайнар үбүләреннән, шашып сөюләреннән хәлсезләнәм, тәнем яна, мием томалана, кайнар пышылдавы зиһенемне ала, әмма ләкин тагын аңыма киләм, үз-үземне тыям. Ул үпкәли, яратмыйсың, ди. Юк, яратам, сафлыгым сиңа гына, бәгърем, тик гомерлеккә кавышкач, дим. Аннан торып ук утырдым, һәм ул миңа шунда менә нәрсә диде: аның теге кызы частька барган һәм алар бергә булганнар... Яшен суккандай итте. Хыянәтен кичерә алмаячагымны шунда ук аңладым.
Ул кайтканда мин башка егет белән йөри идем. Ләкин беренче мәхәббәтемне яраткандай башка бер кешене дә яратмадым! Дөрес, кайткач яныма килде, өйләнешик, диде. Юк, дидем. Гомер буе төшләремдә күреп саташып, сагынып яшисемне, үкенәсемне белгән булсаммы?!
Безне язмыш егерме елдан соң очраштырды. Аның назлы карашы яшьлегемә кайтарды, ә күңелдә — үкенеч, әрнү... Ул көнне бергә булырга бөтен мөмкинлекләр бар иде. Ләкин ул, иреннәремне кайнар сулышы белән яндырып үпте дә, китеп барды. Очрашырга сүз куештык — ул килмәде, икенче вакыт ул чакырды — мин бармадым. Күрешәсе, туйганчы бер сөйләшәсе иде дип, хыялланып йөргәндә — үзәк өзгеч хәбәр: ул үлгән...
Күңел бер мизгелдә бушап калды. Еллар үтсә дә, мин аны онытмам, ә тормыш иптәшем өчен мин юк, ул эчеп күңел ача. Мин балалар белән өйдә утырганда, ул эчеп, исереп хатыннар белән чуалды, кунып-кунып кайткалады. Салган бәлешләр ачылмыйча, яккан мунчалар керелмичә калды. Кычкырып та, әйбәт булып та карадым. Инде көрәшергә көчем калмады. Ә миңа бит әле 43 кенә яшь. Гомер эчендә бер “хәлең ничек, сөеклем?” дип сораса, сыңар чәчкә бүләк итсә, назлы сүз әйтсә икән... Юк бит, юк! Хәер, миңа инде барыбер.
Исемем дә, адресым да редакция өчен генә.
Следите за самым важным и интересным в Telegram-каналеТатмедиа
Комментарийлар
0
0
Эээээх,безнен семьяда да шул ук хэл дисэн дэ була... .минем дэ озелеп сойгэн ярым бар иде,тик бергэ булырга насыйп булмады....кеше сузе арага керде...минем бер генэ бортек тэ анын алдында гаебем юк иде бит....э ул мине тынларга да телэмэде...ул да ойлэнгэн мин дэ кияудэ..ирем кыяфэте бн эз генэ элеккеге егетемэ ошаган...тик иремне аны яраткан шикелле ярата алмадым,ЭНИ буласым,бала соясем килгэнгэ генэ чыктым.э хэзер,ул мине кызыксындырмый,мин аны.минем дэ ирем эчэ.менэ шулай балалар хакына яшэп ятабыз.яшьлекнен матур мизгеллэрен искэ алгач,рэхэт булып китэ.
0
0
0
0
Иллюзиялэр белэн яшэмэгез кызлар Никах вэгъдэсе шулай язган.Беренче мэхэббэтегезгэ кияугэ чыксагыз да кем гарантия бирэ бик матур яшэрсез дип.хыялга бирелеп,тормышка алсу кузлек аша карамагызТормыш гел ак тослэрдэн генэ тормый бит.э ир исерек дип зарланмагыз алкоголизм авыру ул,э авырган кешене дэваларга кирэк ана булышырга кирэк.Буш сузлэр тугел бу,башымнан узган.Купне куреп купне кичергэн,бу кондэ Ходаема иксез чиксез шокерана кылып яшимен.
0
0
0
0
Үзегезне яраткан кешене ,тормыштв яшәү өчен сайларга кирәк.Ул армиядә икенче кызны алдап йөргән егет, бик чиста күнелле булмаган да шул. Үкенерлек кеше түгел,бүгенгесен тормышыгызны җайларга тырышыгыз.Ирегездә уңай якка үзгәрер.Эштән кайтасы ирегезне эчеп кайта диеп түгел,сау сәламәт ,игелекле дип көтегез һәм шулай булыр да иншаллаһ.
0
0
0
0
кавыша алмый калган ярлар идеал була инде ул. Анын бн бергэ була калсан язмыш ни эзерэгэн булыр иде билгесез. Укенеп уткэннэр бн яшэргэ кирэкми. Бугенге конне соенечле иту турында уйларга кирэк. Гомер бер генэ..
0
0
0
0
Әнкәй гел гади генә сүзләрне әйтә иде: "Әйбәт яшәсәң дә, начар яшәсәң дә гомер үтә, балакаем. Әйбәт яшәргә тырыш!" Бу сүздә тормыш хаклыгы ята бит. Гомерне әйбәтрәк яшәп үткәрүгә дә тырышлык салырга кирәктер. Ә тәүге мәхәббәткә килгәндә, ул барыбызда да бар. Сезнең очракта якын кешегез иртә улгән. Үлем үкенечсез булмый. Шуңа да өзгәләнәсез. Кайтарып булмаган үткәннәрне, терелтеп булмаган кешене уйлап янганчы ирегез белән тормышыгызны үзгәртергә тырышырга кирәктер, минемчә. Әйе, эчкелек ул - чир. Дәваларга кирәк.
0
0