– Нишләдең, бәгырем? – дип, аның беләгеннән сыйпады.
Гөл апаның йөзе көл кебек агарды. «Бәгырем...» Бу сүзне мин ишетмәмешкә салыштым. Тик инде ул балык сыман кармак очына эләккән, акыл аны эшкәртеп маташа иде. Бәгырем, димәк... Җен-пәридән ышык җилкә – төн сакчысы Шакир, димәк. Бәхет телим дияр идем, теләмим, чөнки бу бәхет түгел, бу – фаҗига.
