Блоги
Ураза гаете мөбарәк булсын!
«Сөембикә» журналы укучыларын якынлашып килүче Ураза гаете белән котлыйсым килә.
Соңгы ике көндә ниндидер әйтеп, аңлатып бетерә алмаслык җан тынычлыгы, күңел тынычлыгы белән йөрим. Бәлки Кадер кичләре булганга шулайдыр. Барлык дусларымны, милләттәшләремне, «Сөембикә» журналы укучыларын якынлашып килүче Ураза гаете белән котлыйсым килә.
Тормышта берәр нәрсә без теләгәнчә килеп чыкмаса, гадәттә, бик каты борчылабыз, кайгыга сабышабыз, сабырсызланабыз, үртәләбез, үкенәбез, уфтанабыз... Яши-яши исә аңлыйсың: иң мөһиме – исән-сау булу, күңел тынычлыгыннан аерылмау. Барысын да Аллаһы Тәгаләгә тапшыру кирәклеге дә безгә соңрак килә шул.
Гомумән, Рамазан ае минем өчен (үзем өчен генә әйтә алам инде), иң беренче чиратта ниндидер тыюлык ае, үзеңне-үзең тәртипкә сала, җайга сала торган ай ул. Үзеңне тагын да формалаштыру ае дип тә атар идем. Яхшы якка таба.
Ураза беткәч, яңадан тормыш мәшәкатьләренә чумарбыз. Кеше белән сүзгә килүләр дә булыр, ялгышып, кеше сөйләүләр дә. Ураза ае, безне иң беренче чиратта, шундый әйберләрдән тыя бит. Ашамый-эчми тору икенче, өченче урында гына. Иң элек – үзеңне кулда тоту, сабырлыкка өйрәнү, дәшми калу, ачуланышмау, әйткәләшмәу, бары тик яхшы уйлар белән генә йөрү, сине кемдер рәнҗетсә дә, моны йөрәккә якын алмау, җиңел генә үткәреп җибәрү, бөтен эшне дә Аллага тапшыру... Бу айны мин шулай яшәргә тырыштым. Җиңел булды дип әйтмәс идем... Инде менә аның азагы якынлаша. Киләсе Рамазаннарны да исән-имин көтеп алырга, калган вакытта да бу айдагы кебек яшәргә насыйп итсә иде. Бары тик Аллаһы Тәгаләгә таянып!
Ходай безнең беребезне дә ярдәменнән ташламасын! Гает бәйрәмнәре белән котлап, һәркайсыгызга исәнлек-саулык, тигезлек, бәрәкәтле, мул, бәхетле тормышлар телим. Амин
-
Күңелеңә җыйма
Бәхеткә юл
Ул көнне Мәдинә тимер юл вокзалына ничек килеп җиткәнен аңламады. Бары тик: «Балам, бар да яхшымы?»– ди сорап, әкрен генә кулына тиюләреннән айнып китте. Ул пассажирлар өчен көтү залында утыра икән. Кеше күплегенә дә, шау-шуга да игътибар итмәгән. Нәрсәгә килде соң әле ул монда? Ә, әйе, әти-әнисе янына кайтып китмәкче иде бит. Тик ничек аларга кайтып күзләренә күренергә?! Оятың кая куярга? «Кызым...» Ул сискәнеп китеп, күршесенә карады. Тәгәрмәчле сумкасын янына куйган кечкенә генә буйлы таныш булмаган апа. Карашында кайгыртучанлык чагыла... Мәдинәнең күңел буасы ерылып китте...
-
Күңелеңә җыйма
Әтинең әнигә нигә хыянәт итүен белдем
Дөрес эшлимме, әллә юкмы сезгә язып, анысын белмим. Тик күңелне дә бик бушатасы килә.
-
Язмыш
Күкләрдә язылса...
Кайбер язмышлар безнең редакциягә үзләре «килеп керә». Фәрвизә апа ВАФИНА, һичшиксез, шулар арасыннан күңелгә кереп кала торганнарының берсе. Операциядән чыгып килүе генә иде аның. Оныгы Динарага шул көнне үк бер үтенечен җиткергән: «Чистайга кайтып киткәнче, «Сөембикә» редакциясенә алып бар әле мине...»
-
Проза
Рәнҗеш
Кызым, балакаем ташла син аны, бер хыянәт иткән кешегә мәңге ышанма син, бер саткан мең сатар, дип юкка гына әйтмиләр...
-
Язмыш
Үлчәүләре бармы мәхәббәтнең?!
– Илшатны югалтуны бик авыр кичерде ул. Бер ел яшәмәде дә бугай... Бу югалту белән берничек тә килешергә теләмәде, моңа ышанмады. Хәзер нишләргә соң миңа, дип аптырады. Илшатсыз тормыш була алмый кебек тоелды аңа... Мин бу тарихны, әлбәттә, Гөлфиянең үз авызыннан тыңларга теләгән идем. Без аның белән очрашуларны гел күчердек, ә аннан ул: «Юк, булдыра алмыйм...» – диде. Гөлфия хаклы: хатирәләрне барлау – яраларга кабат кагылу белән бер... Аларның мәхәббәт тарихын сөйләргә миңа Илшатның әнисе Роза ханым, туганнары булышты.
Комментарий юк