Логотип
Блоги

Җиденче һәм сигезенче көннәр

Лофотенның Рейне шәһәренә югарыдан карар өчен тауга мендек. Болытлар бүген түбән йөзә. Таунын яртысына менеп җитүгә инде болытларга күмелдек.

Җиденче көн

Лофотенның Рейне шәһәренә югарыдан карар өчен тауга мендек. Болытлар бүген түбән йөзә. Таунын яртысына менеп җитүгә инде болытларга күмелдек. Тау үзе биек түгел, якынча 600 метр, әмма бик текә, шуңа күрә анда менү жиңелләрдән түгел. Бераз шыңшып та алдым, ләкин биеккә менгәч, бар «ах-вах»лар онытылды. Тауга менүчеләр арасында төрле милләт вәкилләре бар. Бөтен кеше бер-берсен сәламли, көч-күәт бирә. Бүген Лофотеннан материкка таба кире юлга чыктык. Юлда туктый-туктый, ашап-эчеп, фотоларга төшеп барабыз. Төнлә Лодинген шәһәре ярыннан каршы тарафка су юлы аша чыктык. Төн дигәне биредә, әйткәнемчә, көндезге сәгать 4-5 кебек. Әмма йокы килүе вакытның төнгә авышканын барыбер сиздерә.

Зур паром безне Богне пунктына алып чыкты. Паромда нибары 6-7 кеше генә идек. Бәлки төнге вакыт булганга кеше шулай аздыр, белмим. Паром үзе иркен, заманча яхшы сыйфатлы эшләнелгән, безнең тел белән әйткәндә: «бар да европача».

Сигезенче көн

Озаклап йокладык. Без торганда кояш шәп кенә кыздыра иде инде. Җиңел киемнәр кидек тә Нортлэнд регионына таба кузгалдык. Монда табигать инде утрауларга караганда үзгә, әмма янә дә һәр борылыш саен «ах!» итәрлек матурлык. Юллар бормалы, ләкин яхшы эшләнелгән. Таулы урыннар булганга алар тар. Ләкин һәр машина бер-берсенә юл бирә.

Көннең иң истә калган мизгеле – Свартисон бозлыкларын карарга бару. 1860 метр биеклектә урнашкан бу бозлыклар тирәсендә кар ята, шуннан бик күп шарлавыклар агып төшә. Бер мизгелдә җәйдән салкын һавага күчәсең. Шунда ук җылы киемнәрне киеп, июль аеның карына басып фотога төшергә ашыктык. Кызыл кар (!) күрдек монда! Искәндәр аңлатуынча, ул кайбер суүсемнәре тәэсирендә шундый ал төскә керә.

Бозлыкларга кадәр машина юлы белән мендек. Шаккаткыч инде: шунда да юллар төзеп, утлар керткәннәр бит. Тау күлләре буенда хәтта өйләр дә күренә. Бәлки монда кешеләр даими яшәмиләрдер дә, балык тотарга киләләрдер һәм шушы яхшы йортларда тукталалардыр.

Безне таң калдырган тагын бер нәрсә – ул тау кыяларындагы, ташлардагы космик сурәтләр. Бу – бозлыклардан калган эзләр. «Ледниковый период или полуночной поход на Марс» дип атадык без бүгенге төнге сәяхәтебезне.

Комментарий юк

Хәзер укыйлар