Каләм сорый күңел

Нәни чагында ук әтисеннән күктәге йолдызларны алып төшертергә хыялланган Актаныш кызы Эльмира ничек инде шигырь язмасын да шагыйрә булып китмәсен ди! Яратуны, хыялны, матурлыкны, бәхетне ул үзенчә аңлый, аңлата. Ул – башка дөньядан. Күңеле, җаны – Җир белән Күк арасында: ихлас, серле, нәфис, якты. Рәхәт бер халәткә чумасың, күкләргә очасың, ашкын җаныңа юл табасың килсә, Сөн, Агыйделләрдә үскән Эльмира Җәлилованың шигырь дәфтәрен ач икән.
Мин беркем дә түгел.
Язганнарым күңел өчен генә,
Сызганнарым үзем өчен генә.
Мин шагыйрь дә, язучы да түгел –
Бары кайчак каләм сорый күңел...
Мин беркем дә түгел.
Якты дөньям, тигез гаиләм –
Минем өчен бөтен Галәм!
«Мин» дип чәчрәп чыкмый гына,
Рәхәт итеп яши алам!
Мин беркем дә түгел.
Тик саклаучы ир-ат хакын.
Ирем – батыр, ирем – алтын.
Ә мин җылы учакларга
Ялкын өстәп торыр хатын.
Мин беркем дә түгел.
Бары ике улым – бөркетемә әни генә!
Язучы да түгел... хатын гына,
әни генә.
Ә, бәлки, бу иң мөһимедер,
Кемнәр белә?!
Сагынган идем бик.
Тәрәзәмне ачтым, җилләр иелеп
Иренемне үпте –
Ник?!
Айга карап моңайганда,
Уйладым сине тик.
Син булып җилләр иелеп
Үбәләр мине –
Ник?!
Уртак сагышларга безнең
Булырмы бер чик?
Яратуы бәхет, ләкин
Бик тә авыр –
НИК?!
Мөмкин лә!
Торалмыйм сагынмый бер тәүлек,
Бер көн дә!
Шулкадәр табыну мөмкинме?
Мөмкин лә!
Син – Алла, син – кыйбла
Күңелдә!
Шулкадәр ярату мөмкинме?
Мөмкин лә!
Шулкадәр зарыктым мин сине.
Йөрәкне акылым йөгәнли –
Тыялмыйм ярсыган күңелне!
Кайт инде! Көттермә, тилмертмә,
Сүндермә дөрләгән ялкынны.
Өйнең һәр почмагын ураган
Ялгызлык, ятимлек салкыны.
Кайт инде! Ярату хакына
Эшләрең ташла да бер читкә.
Тик сиңа һәм миңа күз кысып
Йолдызлар кабына бу кичтә.
Кайт инде! Шулкадәр сагындым!
Шулкадәр зарыктым мин сине...
Сыкратып әрнетмә җанымны –
Елатма йөрәкне! Кайт инде!..
Кышлар керфегемә бәсләр сипте.
– Кар кызы син, – дидең. –
Карлардай саф җаным, – дидең,
Төнне сискәндереп,
Көлдем.
Язгы җилдә чәчләремне сүттем.
– Яз кызы син, – дидең.
Умырзаяларга сөю кушып
Такыялар үрдем –
Кидең.
Ай һәм йолдыз серем бүлде.
– Күк кызы син, – дидең.
Күкрәгеңә башым салдым.
– Син – минеке, – дидең.
Бу вакытта син үзең дә
Җирдән ерак идең...
Кыр гөлләрен сыйпап уздым.
– Җир кызы син, – дидең.
Кыңгыраулар җыеп сиңа килдем,
Син башыңны идең,
Сокланып баккан бу кызны
Чын йөрәктән сөйдең...
Минем чәчем кебек сары микән?!
Көзге урман сарыларга сарган
Сагынырга калган чагы микән?!
Ә ярату нинди төстә икән –
Иреннәрем кебек кызыл микән?!
Көзге миләш уттай янып тора –
Сөюләре шулай кызу микән?!
Ә соң бәхет... Минем күзләремдәй
Зәп-зәңгәрме?! Ачык күк йөзедәй.
Туп-турымы аңа юллар
Зөһрә-кызның
Айдан суга төшкән юл-эзедәй?!
Яши-яши белдем... Төсләр җирдә
Үзгәрүчән, төрләнүчән була икән.
Сары урман язда яшелләнә,
Җете кызыл бик тиз уңа икән...
фото: http://pixabay.com
Мин беркем дә түгел
Мин беркем дә түгел.Язганнарым күңел өчен генә,
Сызганнарым үзем өчен генә.
Мин шагыйрь дә, язучы да түгел –
Бары кайчак каләм сорый күңел...
Мин беркем дә түгел.
Якты дөньям, тигез гаиләм –
Минем өчен бөтен Галәм!
«Мин» дип чәчрәп чыкмый гына,
Рәхәт итеп яши алам!
Мин беркем дә түгел.
Тик саклаучы ир-ат хакын.
Ирем – батыр, ирем – алтын.
Ә мин җылы учакларга
Ялкын өстәп торыр хатын.
Мин беркем дә түгел.
Бары ике улым – бөркетемә әни генә!
Язучы да түгел... хатын гына,
әни генә.
Ә, бәлки, бу иң мөһимедер,
Кемнәр белә?!
Ник?!
Тәрәзәдән айны күзләгәндә,Сагынган идем бик.
Тәрәзәмне ачтым, җилләр иелеп
Иренемне үпте –
Ник?!
Айга карап моңайганда,
Уйладым сине тик.
Син булып җилләр иелеп
Үбәләр мине –
Ник?!
Уртак сагышларга безнең
Булырмы бер чик?
Яратуы бәхет, ләкин
Бик тә авыр –
НИК?!
Шулкадәр
Шулкадәр сагыну мөмкинме?Мөмкин лә!
Торалмыйм сагынмый бер тәүлек,
Бер көн дә!
Шулкадәр табыну мөмкинме?
Мөмкин лә!
Син – Алла, син – кыйбла
Күңелдә!
Шулкадәр ярату мөмкинме?
Мөмкин лә!
Кайт инде
Кайт инде! Шулкадәр сагындым!Шулкадәр зарыктым мин сине.
Йөрәкне акылым йөгәнли –
Тыялмыйм ярсыган күңелне!
Кайт инде! Көттермә, тилмертмә,
Сүндермә дөрләгән ялкынны.
Өйнең һәр почмагын ураган
Ялгызлык, ятимлек салкыны.
Кайт инде! Ярату хакына
Эшләрең ташла да бер читкә.
Тик сиңа һәм миңа күз кысып
Йолдызлар кабына бу кичтә.
Кайт инде! Шулкадәр сагындым!
Шулкадәр зарыктым мин сине...
Сыкратып әрнетмә җанымны –
Елатма йөрәкне! Кайт инде!..
* * *
Кышлар керфегемә бәсләр сипте.– Кар кызы син, – дидең. –
Карлардай саф җаным, – дидең,
Төнне сискәндереп,
Көлдем.
Язгы җилдә чәчләремне сүттем.
– Яз кызы син, – дидең.
Умырзаяларга сөю кушып
Такыялар үрдем –
Кидең.
Ай һәм йолдыз серем бүлде.
– Күк кызы син, – дидең.
Күкрәгеңә башым салдым.
– Син – минеке, – дидең.
Бу вакытта син үзең дә
Җирдән ерак идең...
Кыр гөлләрен сыйпап уздым.
– Җир кызы син, – дидең.
Кыңгыраулар җыеп сиңа килдем,
Син башыңны идең,
Сокланып баккан бу кызны
Чын йөрәктән сөйдең...
Төсләр
Бу сагыну нинди төстә икән –Минем чәчем кебек сары микән?!
Көзге урман сарыларга сарган
Сагынырга калган чагы микән?!
Ә ярату нинди төстә икән –
Иреннәрем кебек кызыл микән?!
Көзге миләш уттай янып тора –
Сөюләре шулай кызу микән?!
Ә соң бәхет... Минем күзләремдәй
Зәп-зәңгәрме?! Ачык күк йөзедәй.
Туп-турымы аңа юллар
Зөһрә-кызның
Айдан суга төшкән юл-эзедәй?!
Яши-яши белдем... Төсләр җирдә
Үзгәрүчән, төрләнүчән була икән.
Сары урман язда яшелләнә,
Җете кызыл бик тиз уңа икән...
фото: http://pixabay.com
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
«Рәнҗемә миңа, кызым...» Ул аның каберенә еллар үткәч кенә кайта алды. Юк, еракта – диңгез-океаннар артында яшәгәнгә түгел, күңеле тартмаганга...
-
Гомер бер генә килә 8 6 нчы палатага күчтәнәчләр салган пакетын күтәргән таныш булмаган хатын-кыз килеп кергәч, барысы да тын калды. Бибиниса апа ятагына утырган килеш пычак белән кискәләп алма ашый иде. Палатага килеп кергән затлы ханым Бибиниса апада да гаҗәпләнү катыш кызыксыну уятты: бер мәлдә алма кабыгы тамагына тыгылды бугай, очкылык тота башлады.
-
«Төшләремдә ак күлмәктән син...» – «Шевроле круз» машинасында йөри торган малаегыз бармы? – дип сорыйлар Иршат абыйдан. – Әйе. – Авария булган, килегез... Өс-башларына нәрсә туры килә, шуны киеп, кайнанасы Галиябану апага берни әйтмичә өйдән атылып чыгып китәләр...
-
Алсу тәрәзә Хикәя
-
Кыска буйлы зур бәхет Бар яктан да килгән Миләүшәгә башка егет табылмады микән дип, шаккаттым, дөресен генә әйткәндә. Авылда өрлек кадәрле менә дигән ничә егет бар, ә аның артыннан кайсыдыр бер авылдан шушы кечкенә генә егет йөреп маташа.
Соңгы комментарийлар
-
26 гыйнвар 2023 - 11:48Без имениРэхмэт сезгэ! Елый елый укыдым. Кире кайтмыйлар шул. Исэн чагында кадерен белеп бетереп булмады.Синсез рәхәт түгел, әни...
-
26 гыйнвар 2023 - 17:37Без имениТанышым икенче баласын 40 тирэсендэ тапты. Тоже 1 яичнигы гына. Шатланып, яратып устерэлэр. Эгэр таба алсагыз табыгыз, баласы кеше чын яратуны белми дип уйлыйм.Бала кирәкме миңа?
-
26 гыйнвар 2023 - 19:34Без имениБик тә фәһемле,күңелләрне нечкәртерлек шигырьләрегез өчен сезгә зур рәхмәт.Иҗат чишмәгез саекмасын,киресенчә,язгы ташкыннардай ургылсынҖанымның бураннары
-
25 гыйнвар 2023 - 10:45Без имениБалалар - ул яратып туймаслык Ходай бүләкләре, Аларның йомшак нәни куллары, матур елмаюлары, "әни, мин сине яратам" диюләре дә күңелгә әйтеп бетергесез рәхәтлек бирә бит, тормышка ямь өсти. Табыгыз бер бала, үзегезгә иптәш булыр, әти-әниегезнең ялгышларын кабатламыйча үстерегез, үзегезне шушы бәхеттән мәхрүм итмәгез.Бала кирәкме миңа?
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.