Бер сәгать һәм бер гомер

Биш яшьлек кызыма “йөрәк чире” дигән диагноз куйдылар. Барлык анализларны, ЭКГ, УЗИ нәтиҗәләрен җентекләп карап чыккач, кардиолог соңгы сүзен әйтте. “Йөрәгенең артериаль һәм веноз өлешләрен аерып торган пәрдәсендә тишек бар. Зурлыгын болай гына белеп булмый. Йөрәк эшчәнлегенә зыян китерерлек булса, кардиохирург операция билгеләр”, — диде. Кулыма Казанның 6 нчы хастаханәсенең йөрәккан юллары хирургиясе үзәгенә юллама тотып табиб бүлмәсеннән чыкканда хәсрәтемнең иге-чиге юк иде.
Шул көннән башлап бөтен барлыгымны балам биләп алды: көндезләрен бертуктамый аны уйлыйм, төннәрен елап уздырам. Бигрәк кечкенә бит әле, ничек итеп пычак асларына яткырмак кирәк?! Кызымнан күземне ала алмас булдым. Бер кайгысыз уйнап йөргәнен күрәм дә, үзәкләрем өзелеп кызганам, йөрәгем телгәләнә. Нигә? Ни өчен? Аллаһы Тәгаләнең сынавымы? И, Раббым, үзең сабырлык бир. Ахырларын хәерле кылсана.
Бала дигәндә, әни үз-үзен аямый инде ул. Китап кибетләреннән йөрәк эшчәнлеге, йөрәк авырулары турында бер кочак китап сатып алып кайттым. Укыйм, өйрәнәм. Таныш-белеш, күргән-белгән табибларымны йөреп чыктым. Кешегә зарланырга яратмасам да, очраган бер танышыма шушы кайгым турында сөйли башладым. Һәркайсы үзенчә юата, тынычландыра, бар да әйбәт булыр, ди.
Авырлыклар килгәндә, кайтып сыенырга әнием бар. Хәлләребезне аңардан да яшермәдем. Операция сүзе чыккач, әнкәй аяк терәде. “Йөгереп йөргән алма кебек балаңны пычак астына яткызмакчы буласыңмы? Минем ризалыгым юк. Табиблар Алла түгел, алар барын да белеп бетерә алмыйлар”, — диде ул.
Әнкәй сүзләре йөрәгемә ут салса да, мин бу хәлгә салкын акыл белән карарга тырыштым. Авыл кешесе уйлап чыгарырга ярата инде ул. “Табибларга ышанмаулары да гыйлемнәре җитенкерәмәүдән генә”, — дип, үз-үземне тынычландырдым. Әмма бер танышымның сүзләре минем күңелгә чын-чынлап шом салды. “Туганнан-туган сеңлемә дә нәкъ шундый операция ясаганнар иде. Уңышлы чыкмады шул. Аңарчы сәламәт күренә иде, хәзер I группа инвалид әнә, — дип сөйләде. — “Ник болай килеп чыкты соң?” дигәч, үзебезнең район больницасында эшләүче кардиолог: “Минем уйлавымча, аңа операция кирәкми иде. Хәзер пациенттан акча алу өчен генә дә операциягә тотынучылар бар шул”, - диде”.
Болай да янган йөрәгемә мондый хәбәрләрне ишетү учакка ут өстәгән кебек иде. Алай да күңелемә килгән төрле шик-шөбһәләрне басарга, табибларга ышанычымны югалтмаска тырыштым. Булмас, дүрт мең акча өчен бер гөнаһсыз сабыйның гомерен куркыныч астына куймаслар дип өметләндем.
Куркып көткән көн тиз килеп җитте. Больницада кирәк булачак әйберләрне тутырдым да, бер кулыма сумка тотып, икенчесенә кызымны җитәкләп, хастаханәгә киттем.
Кардиохирург дигәннәре амбулатор карточкага язылганнарга күз төшерү белән: “Хәлләрегез җитди күренә, әмма ахыргы нәтиҗәне “зондирование” күрсәтер”, — диде. “Анысы нәрсә тагын?” — дидем мин соңгы бер айда мең мәртәбә башымнан үткән җавапсыз сорауларның тагын бергә артуыннан сабырлыгымны җуеп. “Зондирование” — кан тамыры буйлап йөрәккә махсус аппарат кертеп, йөрәк стеналарын тикшерү ул. Шушы аппарат буйлап җибәрелгән сыеклык бер яктан икенчесенә күчсә, димәк, йөрәк дөрес эшләми — веноз һәм артериаль каннар буталышы бар дигән сүз. Менә шул йөрәктә тавыш тудыра”, — дип аңлатып китте табибә баламның күкрәген тыңлый-тыңлый. “Ничек соң, — дим, — бик нык шаулыймы?”
“Очень непонятно”, — дип, тыңлагычын читкә куйды ханым.
Кичке якта палата табибы кереп, миннән бер кәгазьгә кул куйдырып чыкты. “Зондирование кечкенә операция дип санала. Йөрәкнең препаратны ничек кабул итүен алдан белеп булмый. Минут эчендә аллергия бирергә мөмкин. Көтелмәгән хәлләр килеп чыкса, җаваплылык сезнең өстә”. Җавап итеп сүз әйтергә тамагымдагы төер ирек бирмәде, калтыранган кулым белән кәгазенә имза гына сырладым.
Кич, кызымны йоклаткач, ярты төнгә кадәр намазлык өстендә утырдым. Аллаһы Тәгаләдән йөрәк парәмә исәнлек-саулык, бәхетле гомер бирүен сорап, озак итеп сәҗдәләр кылдым. Мөхәммәд пәйгамбәр: “Төнен күктә вә җирдә хәрәкәт итүче барча җан иясе йоклаган вакытта кылынган догалар Аллаһыга туп-туры күтәрелә. Чөнки аның юлына бернинди чебен-черки дә, кош-корт та, хәтта фәрештәләрнең дә хәрәкәте комачауламаячак”, —дигән. Ишетсәнә, Раббым?! Сабырсызлыгым түгел лә бу, чарасызлыгым!
Әкрен генә мин шомланып та, өметләнеп тә көткән таң атты. Иртүк әтисе килеп җиткән. Сизәм, ул да төнне борчылып үткәргән. Безгә генә белгертәсе килми, кызын кочкан, чөйгән була.
Йоклата торган дарудан изрәгән кызымны кочып, операционныйга киттем. Йөрәгемнең үзәгеннән өзелеп төшкән бөртегемне ап-ак җәймәгә яткырдым да аннан күземне аерып ала алмый ишеккә юнәлдем. Шәфкать туташы мине этеп диярлек чыгарып җибәрде. Өстә гөлт итеп “Не входить” дигән ут янды.
...Менә без икәү — ата һәм ана ут йотабыз. Икебезнең дә хәзер күңелендә бер генә уй, бер генә теләк — баланың йөрәге генә түзсен. Теге куркыныч диагнозы исбатланмаса гына ярар иде.
Мең дә беренче кат белгән догаларымны пышылдыйм. Соң чиккә җитеп борчылам. Баскан җиремдә тора алмый арлы-бирле йөренәм. Әтиебез исә үзен тыныч тотарга тырыша. Беләм, аның шулай мине сакларга тырышуы бу.
Егерме минут тирәсе булыр дигәннәр иде, нишләптер озаккарак сузылды. Вакыт үткән саен куркуым арта бара. Мин сабырсыз кеше түгел, авырлыкларга да түзгән бар. Әмма монда минем чарам юк. Йөрәгемне мең төрле вәсвәсә талый.
Бер сәгать булды дигәндә, ниһаять, ишек өстендәге утлы язу сүнде. Ишек ачылды һәм түрдәге бүлмәдән тәгәрмәчле арбага салып, кызымны алып чыгуларын күреп алдым. Аллаһыга шөкер, исән! Бүлмә түреннән олы яшьтәге шәфкать туташы миңа күзләремне сөртергә кушып ишарәли.
Түзмим, арбаны ишектән чыгарганчы ук, йөгереп барып балам өстенә иеләм. Менә бит ул минем йөрәк парәм, куаныч-шатлыгым, озын төннәр буена баккан җимешем... Нишләткәннәр аны? Алсу йөзе агарынып киткән.
Күзләребез очрашуга, кызым аптырау һәм авыртудан бушанып, елап җибәрде. “Бик авыртмадымы, кызым?” — дип сорадым кабаланып. ‘Теге абый тиде-е”,—дип үкседе кызым сабыйлыгы белән рәнҗеп. Әтисе белән икәүләп күз алмый бала юатабыз, көйлибез.
Исән күрешү шатлыгын кичергәч тә, икебезнең дә баш миен башка сорау биләп алды. Диагноз нинди? Операция ясарга кирәкме, юкмы?
Ниһаять, хирургның тирләгән йөзе күренде. Без сулаудан да туктадык бугай. “Ничего не нашли!” Докторның кызыбыз өчен үз баласыдай куануы сәер дә, рәхәт тә иде.
Менә ул Ходайның рәхмәте! Ишетте бит догаларымны, ишетте! Әтисе белән икәүләп: “Әлхәмделилләһи раббил галәмин”, — дип кабатлыйбыз. Минем инде тыелгысыз яшьләрем буа ера.
Бераздан курку һәм авыртудан талчыккан кызым йокыга талды. Мин бүген төнлә нәзер итеп әйткән ике рәкәгать шөкер намазымны үтәмәк өчен, сәҗдәгә юнәлдем.
Казан.
Шул көннән башлап бөтен барлыгымны балам биләп алды: көндезләрен бертуктамый аны уйлыйм, төннәрен елап уздырам. Бигрәк кечкенә бит әле, ничек итеп пычак асларына яткырмак кирәк?! Кызымнан күземне ала алмас булдым. Бер кайгысыз уйнап йөргәнен күрәм дә, үзәкләрем өзелеп кызганам, йөрәгем телгәләнә. Нигә? Ни өчен? Аллаһы Тәгаләнең сынавымы? И, Раббым, үзең сабырлык бир. Ахырларын хәерле кылсана.
Бала дигәндә, әни үз-үзен аямый инде ул. Китап кибетләреннән йөрәк эшчәнлеге, йөрәк авырулары турында бер кочак китап сатып алып кайттым. Укыйм, өйрәнәм. Таныш-белеш, күргән-белгән табибларымны йөреп чыктым. Кешегә зарланырга яратмасам да, очраган бер танышыма шушы кайгым турында сөйли башладым. Һәркайсы үзенчә юата, тынычландыра, бар да әйбәт булыр, ди.
Авырлыклар килгәндә, кайтып сыенырга әнием бар. Хәлләребезне аңардан да яшермәдем. Операция сүзе чыккач, әнкәй аяк терәде. “Йөгереп йөргән алма кебек балаңны пычак астына яткызмакчы буласыңмы? Минем ризалыгым юк. Табиблар Алла түгел, алар барын да белеп бетерә алмыйлар”, — диде ул.
Әнкәй сүзләре йөрәгемә ут салса да, мин бу хәлгә салкын акыл белән карарга тырыштым. Авыл кешесе уйлап чыгарырга ярата инде ул. “Табибларга ышанмаулары да гыйлемнәре җитенкерәмәүдән генә”, — дип, үз-үземне тынычландырдым. Әмма бер танышымның сүзләре минем күңелгә чын-чынлап шом салды. “Туганнан-туган сеңлемә дә нәкъ шундый операция ясаганнар иде. Уңышлы чыкмады шул. Аңарчы сәламәт күренә иде, хәзер I группа инвалид әнә, — дип сөйләде. — “Ник болай килеп чыкты соң?” дигәч, үзебезнең район больницасында эшләүче кардиолог: “Минем уйлавымча, аңа операция кирәкми иде. Хәзер пациенттан акча алу өчен генә дә операциягә тотынучылар бар шул”, - диде”.
Болай да янган йөрәгемә мондый хәбәрләрне ишетү учакка ут өстәгән кебек иде. Алай да күңелемә килгән төрле шик-шөбһәләрне басарга, табибларга ышанычымны югалтмаска тырыштым. Булмас, дүрт мең акча өчен бер гөнаһсыз сабыйның гомерен куркыныч астына куймаслар дип өметләндем.
Куркып көткән көн тиз килеп җитте. Больницада кирәк булачак әйберләрне тутырдым да, бер кулыма сумка тотып, икенчесенә кызымны җитәкләп, хастаханәгә киттем.
Кардиохирург дигәннәре амбулатор карточкага язылганнарга күз төшерү белән: “Хәлләрегез җитди күренә, әмма ахыргы нәтиҗәне “зондирование” күрсәтер”, — диде. “Анысы нәрсә тагын?” — дидем мин соңгы бер айда мең мәртәбә башымнан үткән җавапсыз сорауларның тагын бергә артуыннан сабырлыгымны җуеп. “Зондирование” — кан тамыры буйлап йөрәккә махсус аппарат кертеп, йөрәк стеналарын тикшерү ул. Шушы аппарат буйлап җибәрелгән сыеклык бер яктан икенчесенә күчсә, димәк, йөрәк дөрес эшләми — веноз һәм артериаль каннар буталышы бар дигән сүз. Менә шул йөрәктә тавыш тудыра”, — дип аңлатып китте табибә баламның күкрәген тыңлый-тыңлый. “Ничек соң, — дим, — бик нык шаулыймы?”
“Очень непонятно”, — дип, тыңлагычын читкә куйды ханым.
Кичке якта палата табибы кереп, миннән бер кәгазьгә кул куйдырып чыкты. “Зондирование кечкенә операция дип санала. Йөрәкнең препаратны ничек кабул итүен алдан белеп булмый. Минут эчендә аллергия бирергә мөмкин. Көтелмәгән хәлләр килеп чыкса, җаваплылык сезнең өстә”. Җавап итеп сүз әйтергә тамагымдагы төер ирек бирмәде, калтыранган кулым белән кәгазенә имза гына сырладым.
Кич, кызымны йоклаткач, ярты төнгә кадәр намазлык өстендә утырдым. Аллаһы Тәгаләдән йөрәк парәмә исәнлек-саулык, бәхетле гомер бирүен сорап, озак итеп сәҗдәләр кылдым. Мөхәммәд пәйгамбәр: “Төнен күктә вә җирдә хәрәкәт итүче барча җан иясе йоклаган вакытта кылынган догалар Аллаһыга туп-туры күтәрелә. Чөнки аның юлына бернинди чебен-черки дә, кош-корт та, хәтта фәрештәләрнең дә хәрәкәте комачауламаячак”, —дигән. Ишетсәнә, Раббым?! Сабырсызлыгым түгел лә бу, чарасызлыгым!
Әкрен генә мин шомланып та, өметләнеп тә көткән таң атты. Иртүк әтисе килеп җиткән. Сизәм, ул да төнне борчылып үткәргән. Безгә генә белгертәсе килми, кызын кочкан, чөйгән була.
Йоклата торган дарудан изрәгән кызымны кочып, операционныйга киттем. Йөрәгемнең үзәгеннән өзелеп төшкән бөртегемне ап-ак җәймәгә яткырдым да аннан күземне аерып ала алмый ишеккә юнәлдем. Шәфкать туташы мине этеп диярлек чыгарып җибәрде. Өстә гөлт итеп “Не входить” дигән ут янды.
...Менә без икәү — ата һәм ана ут йотабыз. Икебезнең дә хәзер күңелендә бер генә уй, бер генә теләк — баланың йөрәге генә түзсен. Теге куркыныч диагнозы исбатланмаса гына ярар иде.
Мең дә беренче кат белгән догаларымны пышылдыйм. Соң чиккә җитеп борчылам. Баскан җиремдә тора алмый арлы-бирле йөренәм. Әтиебез исә үзен тыныч тотарга тырыша. Беләм, аның шулай мине сакларга тырышуы бу.
Егерме минут тирәсе булыр дигәннәр иде, нишләптер озаккарак сузылды. Вакыт үткән саен куркуым арта бара. Мин сабырсыз кеше түгел, авырлыкларга да түзгән бар. Әмма монда минем чарам юк. Йөрәгемне мең төрле вәсвәсә талый.
Бер сәгать булды дигәндә, ниһаять, ишек өстендәге утлы язу сүнде. Ишек ачылды һәм түрдәге бүлмәдән тәгәрмәчле арбага салып, кызымны алып чыгуларын күреп алдым. Аллаһыга шөкер, исән! Бүлмә түреннән олы яшьтәге шәфкать туташы миңа күзләремне сөртергә кушып ишарәли.
Түзмим, арбаны ишектән чыгарганчы ук, йөгереп барып балам өстенә иеләм. Менә бит ул минем йөрәк парәм, куаныч-шатлыгым, озын төннәр буена баккан җимешем... Нишләткәннәр аны? Алсу йөзе агарынып киткән.
Күзләребез очрашуга, кызым аптырау һәм авыртудан бушанып, елап җибәрде. “Бик авыртмадымы, кызым?” — дип сорадым кабаланып. ‘Теге абый тиде-е”,—дип үкседе кызым сабыйлыгы белән рәнҗеп. Әтисе белән икәүләп күз алмый бала юатабыз, көйлибез.
Исән күрешү шатлыгын кичергәч тә, икебезнең дә баш миен башка сорау биләп алды. Диагноз нинди? Операция ясарга кирәкме, юкмы?
Ниһаять, хирургның тирләгән йөзе күренде. Без сулаудан да туктадык бугай. “Ничего не нашли!” Докторның кызыбыз өчен үз баласыдай куануы сәер дә, рәхәт тә иде.
Менә ул Ходайның рәхмәте! Ишетте бит догаларымны, ишетте! Әтисе белән икәүләп: “Әлхәмделилләһи раббил галәмин”, — дип кабатлыйбыз. Минем инде тыелгысыз яшьләрем буа ера.
Бераздан курку һәм авыртудан талчыккан кызым йокыга талды. Мин бүген төнлә нәзер итеп әйткән ике рәкәгать шөкер намазымны үтәмәк өчен, сәҗдәгә юнәлдем.
Казан.
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
Җандагы төер Мәрйәм кебек быел зарыгып кыш килгәнен көткән кеше бар микән? Юктыр!
-
Ник ашыктың? Иртән йокылы-уяулы яткан вакытта, башыма шушы шигъри юллар килде. Исемнән чыгудан куркып, күзләремне дә ачмыйча, диван култыксасына үрелдем. Шагыйрә дустымның бүләк иткән китабы янында гына телефоным ятарга тиеш.
-
Ирем ярым түгел... Ашыгып кияүгә чыкканыма иманым камил иде. Иремә барысын да әйтәм дә, аерылам...
-
Мин үземне яратам! (хикәя)
Соңгы комментарийлар
-
18 гыйнвар 2021 - 18:58Без имениАнвэрне ул яратмаган дус кына итеп Кабул иткэн бергэ булсалар да Тора алмаслар идеТиң ярым һәрвакыт янымда булган
-
18 гыйнвар 2021 - 11:14Без имениАВЫР КАЙГЫГЫЗНЫ УРТАКЛАШАМ'МИНЕМ БАШТАН УТТЕ БИК АВЫР ЯКЫННАРНЫ АМИНЮГАЛТУ..УРЫННАРЫ ОЖМАХТА БУЛСЫН!УЗЕГЕЗГЭ ТУЗЕМЛЕК ХЭМ САБЫРЛЫК!🙏🙏АМИН!!Әнвәр Нургалиев гаиләсендә зур кайгы
-
18 гыйнвар 2021 - 12:44Без имениБик гыйбрәтле, җиңел укыла торган, уйлата торган хикәя. Рәхмәт авторгаНик ашыктың?
-
18 гыйнвар 2021 - 12:58Без имениСөембикә журналына рәхмәтлемен .Хикәямне чыгарган өчен . Журнал редакциясенә уңышлар телим ! Язылучыларыгыз саны . көннән көн артсын !!!Ник ашыктың?
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.