“Насыйп яр”

“Насыйп яр” дигән төшенчәнең ни дәрәҗәдә мәгънәле икәнен, нәни генә булса да, тормыш тәҗрибәмнән чыгып дәлилли алам мин. Әлбәттә, бу гыйбарә шигырьләрдә сөйләнеп, җырларда җырланыр өчен генә тумаган. Бар ул, чынбарлыкта да бар, насыйп ярлар...
Җир йөзендәге һәр кешенең үз язмышы, үз тормышы.
Мин дә кечкенә генә мәхәббәт тарихымны язмакчы булдым.
Мәктәпне тәмамлагач, укытучы һөнәрен сайлап, апам артыннан училищега укырга киттем. Очрашуыбызның сәбәпчесе апам булды да инде. Аның белән авылга кайтырга дип, тукталышта басып торабыз. Шунда яныбызга тәбәнәк кенә буйлы бер егет килеп басты. Апамның танышы икән. Кабаттан, без дус кызымның туган көнендә очраштык. Бәйрәмгә ул соңарып килде һәм апам белән икебезнең арага кереп тә утырды. Шул көннән башлап без очраша башладык.
Яшь чак — күңелле вакытлар: клуб, дискотека, дуслар...
Аның миңа карата чын хисләр кичергәнен аңлый башладым. Ә мин, мин аны ярата идемме соң? Әлбәттә, ул миңа беренче күргәндә үк ошады. Кулында машинасы булган, бөтен “каприз”ларыңны үтәргә әзер торган егетне ничек кире кагып була инде? Була икән шул. Бигрәк тә әниемнең: “Кызым, син аның машинасына гына кызыгып йөрисең бугай, алай
булса, алдалап йөртмә, ул әйбәт егеткә охшаган”, — дигән сүзләре уйга калдырды. Аерылышуыбызның сәбәбе дә бик сәер: имеш, миңа тәбәнәк буйлы егетләр ошамый. Дөнья ямьсез, ә миңа бик тә күңелсез булып калды. Күпмедер вакыттан соң юлларыбыз кабат кисеште. Мин инде үземнең аңа карата битараф түгеллегемне аңладым. Һәр кичне сагынышып очрашабыз, бергә үткәргән һәр мизгел кадерле безгә. Тик бу кавышуда озакка сузылмады — аңа солдат хезмәтенә чакыру килде (егерме яше тулгач). Мин елап озатып калдым. Бу юлы аерылышуны бик авыр кичердем. Урын өстенә егылдым, хәтта берничә көн авызыма ризык та каба алмадым. Арабызны якынайтып кайнар хисләр тулы хатлар йөри башлады (аларны әле дә булса сандык төбендә саклыйм).
Ике ел гомер аз да, күп тә түгел, диләр. Үтте дә китте бу еллар. Ул да армия хезмәтен тәмамлап кайтты. Тик без кабат аерылыштык.
Ул вакытта мин инде укуымны тәмамлап, шәһәр мәктәпләренең берсендә эшли башлаган идем. Чираттагы күрешүебез ярты еллап чамасы вакыт узгач булды. Ул да шәһәргә килеп эшкә урнашкан икән. Авылдан киткәндә автобуста бергә бардык. Кышкы салкын көн булса да, күңел түрендә ниндидер бер җылылык чаткысы кабынгандай булды. Тик мин аны бик сирәк, кайтканда-киткәндә генә күргәләдем. Кыш артыннан яз, язлардан соң ямьле җәйләр килде. Җәй безне кабат очраштырды. Моңсу көзләрне дә бергә үтеп, кышның матур бер кичендә гөрләтеп туй ясадык. Улыбыз туды. Өйләнешүебезгә алты ел менә. Насыйп яр дигәннәре шушы буладыр инде. Күп еллар дәвамында таныш булып, ничә кат юлларыбыз аерылып та, күпме каршылыклар аша үтеп, без барыбер бергә булдык. Димәк, язмышка шулай язылган. Бүгенге язмышыма рәх- мәтлемен. Сабый чагымнан ук гаиләбез белән җыелышып, табын тирәли түгәрәкләшеп, чәй эчүләрне ярата идем. Хәзер исә үз гаиләм, ул нибары өч кешедән тора: яраткан ирем, нәни улыбыз һәм мин. Өстәл янында түгәрәкләшеп, чәй эчәбез — шуннан да зур бәхет бармы икән, дип уйлыйм.
Бер кеше дә гел уңай сыйфатлардан гына тормый. Мин дә үземне идеаль кешегә санамыйм. Иң мөһиме: тискәре сыйфатларыңны таный белү. Ул да авыр холыклы. Моннан тыш, әле без йолдызлыклар буенча да бөтенләй туры килмибез.
Әлбәттә, тормышта төрле хәлләр була, гел бал да май гына түгел. Арабызга кеше сүзе кереп, авыр сүзләр әйтешкән чаклар да булды. Тик сабырлык белән, вакытында аңлашып, барлык авырлыкларны да җиңәргә мөмкин. Чөнки мәхәббәт бар нәрсәдән дә өстен. Ә без берберебезне бик нык яратабыз. Бу язмамнан ул мине таныр дип өметләнәм. Таныр һәм минем аңа карата нинди саф, чиста, чын сөю хисләре кичергәнемне аңлар.
Резида САБИРОВА.
Җир йөзендәге һәр кешенең үз язмышы, үз тормышы.
Мин дә кечкенә генә мәхәббәт тарихымны язмакчы булдым.
Мәктәпне тәмамлагач, укытучы һөнәрен сайлап, апам артыннан училищега укырга киттем. Очрашуыбызның сәбәпчесе апам булды да инде. Аның белән авылга кайтырга дип, тукталышта басып торабыз. Шунда яныбызга тәбәнәк кенә буйлы бер егет килеп басты. Апамның танышы икән. Кабаттан, без дус кызымның туган көнендә очраштык. Бәйрәмгә ул соңарып килде һәм апам белән икебезнең арага кереп тә утырды. Шул көннән башлап без очраша башладык.
Яшь чак — күңелле вакытлар: клуб, дискотека, дуслар...
Аның миңа карата чын хисләр кичергәнен аңлый башладым. Ә мин, мин аны ярата идемме соң? Әлбәттә, ул миңа беренче күргәндә үк ошады. Кулында машинасы булган, бөтен “каприз”ларыңны үтәргә әзер торган егетне ничек кире кагып була инде? Була икән шул. Бигрәк тә әниемнең: “Кызым, син аның машинасына гына кызыгып йөрисең бугай, алай
булса, алдалап йөртмә, ул әйбәт егеткә охшаган”, — дигән сүзләре уйга калдырды. Аерылышуыбызның сәбәбе дә бик сәер: имеш, миңа тәбәнәк буйлы егетләр ошамый. Дөнья ямьсез, ә миңа бик тә күңелсез булып калды. Күпмедер вакыттан соң юлларыбыз кабат кисеште. Мин инде үземнең аңа карата битараф түгеллегемне аңладым. Һәр кичне сагынышып очрашабыз, бергә үткәргән һәр мизгел кадерле безгә. Тик бу кавышуда озакка сузылмады — аңа солдат хезмәтенә чакыру килде (егерме яше тулгач). Мин елап озатып калдым. Бу юлы аерылышуны бик авыр кичердем. Урын өстенә егылдым, хәтта берничә көн авызыма ризык та каба алмадым. Арабызны якынайтып кайнар хисләр тулы хатлар йөри башлады (аларны әле дә булса сандык төбендә саклыйм).
Ике ел гомер аз да, күп тә түгел, диләр. Үтте дә китте бу еллар. Ул да армия хезмәтен тәмамлап кайтты. Тик без кабат аерылыштык.
Ул вакытта мин инде укуымны тәмамлап, шәһәр мәктәпләренең берсендә эшли башлаган идем. Чираттагы күрешүебез ярты еллап чамасы вакыт узгач булды. Ул да шәһәргә килеп эшкә урнашкан икән. Авылдан киткәндә автобуста бергә бардык. Кышкы салкын көн булса да, күңел түрендә ниндидер бер җылылык чаткысы кабынгандай булды. Тик мин аны бик сирәк, кайтканда-киткәндә генә күргәләдем. Кыш артыннан яз, язлардан соң ямьле җәйләр килде. Җәй безне кабат очраштырды. Моңсу көзләрне дә бергә үтеп, кышның матур бер кичендә гөрләтеп туй ясадык. Улыбыз туды. Өйләнешүебезгә алты ел менә. Насыйп яр дигәннәре шушы буладыр инде. Күп еллар дәвамында таныш булып, ничә кат юлларыбыз аерылып та, күпме каршылыклар аша үтеп, без барыбер бергә булдык. Димәк, язмышка шулай язылган. Бүгенге язмышыма рәх- мәтлемен. Сабый чагымнан ук гаиләбез белән җыелышып, табын тирәли түгәрәкләшеп, чәй эчүләрне ярата идем. Хәзер исә үз гаиләм, ул нибары өч кешедән тора: яраткан ирем, нәни улыбыз һәм мин. Өстәл янында түгәрәкләшеп, чәй эчәбез — шуннан да зур бәхет бармы икән, дип уйлыйм.
Бер кеше дә гел уңай сыйфатлардан гына тормый. Мин дә үземне идеаль кешегә санамыйм. Иң мөһиме: тискәре сыйфатларыңны таный белү. Ул да авыр холыклы. Моннан тыш, әле без йолдызлыклар буенча да бөтенләй туры килмибез.
Әлбәттә, тормышта төрле хәлләр була, гел бал да май гына түгел. Арабызга кеше сүзе кереп, авыр сүзләр әйтешкән чаклар да булды. Тик сабырлык белән, вакытында аңлашып, барлык авырлыкларны да җиңәргә мөмкин. Чөнки мәхәббәт бар нәрсәдән дә өстен. Ә без берберебезне бик нык яратабыз. Бу язмамнан ул мине таныр дип өметләнәм. Таныр һәм минем аңа карата нинди саф, чиста, чын сөю хисләре кичергәнемне аңлар.
Резида САБИРОВА.
Татар хатын-кызлары өчен кызыклы язмаларны Сөембикә Telegram-каналында укыгыз
Хәзер укыйлар
-
Кыска буйлы зур бәхет Бар яктан да килгән Миләүшәгә башка егет табылмады микән дип, шаккаттым, дөресен генә әйткәндә. Авылда өрлек кадәрле менә дигән ничә егет бар, ә аның артыннан кайсыдыр бер авылдан шушы кечкенә генә егет йөреп маташа.
-
Үләнче Рушания ханым Минсәгыйрованы үзе яшәгән Спас районының Болгар шәһәрендә генә түгел, инде бөтен республикада үләнче дип беләләр
-
Алсу тәрәзә Хикәя
-
Сабырлык чиге 2 Шулай итеп, Сәрия туташ никахлы ире кочагында бер төн генә ләззәтләнеп калган. Нәрсә генә булмасын, авылда «кияүгә чыккан» дигән хәбәр таралган бит...
-
Ике килен-килендәш Ярты ел очрашып йөргәч, өйләнештеләр Алия белән. Барыбыз да куандык, сөендек. Ләкин гаиләбездә яңа килен барлыкка килгәч, минем кадерем бетте...
Соңгы комментарийлар
-
7 февраль 2023 - 10:21Без имениБик зур рэхмэт сезгэ, эйбэтлэп анлаткансыз. Хэзер сезнен рецепт буенча камыр куям эле.Төче камыр рецепты
-
7 февраль 2023 - 06:25Без имениКарыйсы килэ башлады инде. Бу эсэрне укыганым бар иде.Бала бишеге тибрәнүендә – чиркәү чаңы
-
3 февраль 2023 - 09:19Без имениРушания ханымның сәләтенә, булдыклы, уңган булган ханым булганына шаккатып, исем китеп укыдым.Була бит шундый бар яктан да килгән кешеләр, сөбханАллаһ, күз тимәсен 🤲🤲🤲Сәламәтлек, озын гомер телим аңа!Үләнче
-
4 февраль 2023 - 13:37Без имениГомер ничек яшэлсэ дэ утэ.Ярый анлаган ирен,э анламаганнар анламый ул.Яшэгэн саен чарасыз тузеп яшэгэн хатынкыз азмы доньяда.Сабыр тобе Сары алтын дисэлэр дэ сэлэмэтлек бик кирэк нэрсэ.Аллакаебыз яшьлектэ хэр балага тэуфикь, сабырлык хэм уз башына акыл бирсен.Сэлэмэтлектэ булып яшикСабырлык чиге 5
-
3 февраль 2023 - 09:42Без имениИе ие, бау белэн бэйлэп сойрэп яткыралар ди. Шул йоремсэк ирлэрне яклап утырмагыз инде«Йөремсәк» хатын
-
Ханбикәләребез Кем ул ханбикә? Дөресен әйтик, бәгъзеләребез аны көнгә биш-алты күлмәк алыштыручы көяз хатын, ефәк тотканнан да кулы кабаручы назлы җан итеп күз алдына китерә. Әлбәттә инде, иркә, тәкәббер вә кыланчык..
-
Кадерле Мәрьям апа Шундый язмышлы кешеләр була, күзгә-башка әллә ни чалынмыйча, тыйнак, гади генә яшиләр дә тыныч кына китеп тә баралар.
-
Сугыш өзгән хыял Сәхнәдә В. Асафьевның «Бахчасарай фонтаны» балеты бара. Уланованың Мариясе шулкадәр табигый, чын, ышандырырлык итеп үлә – ирексездән күзләргә яшь тула.
-
Шәфкать иясе Шәфика Сәнгать күгендә кыска гына вакыт балкып янган Шәфика Котдусованы атылган йолдызга тиңлиләр.